Tuba Gürdere Şiirleri - Şair Tuba Gürdere

Önemli olan insanlar arasında kim olduğun değil,
Allah katında kim ve ne olacağındır.

Hangi zamanda yaşadığın değil,
yaşamadığın ve yaşayacağın zamana oluyorsam bir la mekan,
buluşturur mevsim açılan güllerin solan yapraklarından.

Şimdi düşün zamanı bir gül diye.
Ne dikeninde ol, nede miskinde.

Bu yaşamak bu can,zamanın görsel mekanı.
Canımızdan geçeriz görürüz,görsellik çağ dışı kalır.
Mekanı biliriz ancak can çıkmadıkça zamana yetişemeyiz.

Kainatı dinlersin derin sessizliğinde.
Belkide ilk kez görürsün duyabilmeyi.
Ne gördüklerin ne duydukların daha önce.
Ne irkilen yaş, nede beliren tebessüm.
Susarsın duyuş olabilmeye sessizce.
Gerçekliği anlamanın duyarlılığında duyarsın iç sesini.

İnsan yalnızca yalnızlıkta yalnızdır.
Ve hiçkimse değildir yalnızlığında yalnız.

Bir toplum durumunu değiştirmedikçe bir kişinin hal ve durumu o topluma etkileşemez.
Toplum bir kişiden oluştuğu gibi, bir kişide bir toplum oluşturmaktadır.

Kitap gibi severiz içimizden bazen tüm herşeyi.
Dokunamadan özüne ,sözsüz dokunur gibi içinden.
Bir yaşama içinden dokunur veya içinden kendimizi okur gibi.
Bir yaşamı içinden okur veya içinden kendimize dokunur gibi.
Bir çocuğun, kendi masalını okuması veya içinden binbir gerçekliğe ulaşması gibi.
Henüz tarihe yazılmamış bir roman ve yalnızca kalpten duyulan ayrıntıda saklı olan bir eseri okur gibi.

Görünene değil, iç görüşünüzde ki görülmeyene inanın.
Çünkü sonsuz görülen ay'ı dahi bazen görülemeyen
bulutlar kaplar.

Kendinizi daima en güzel ve en gerçek başlangıçta bulmak,
sizi sonda değil, daima sonsuz bir başlangıçta tutar.
Önemli olan başlangıç kısmıdır.
Ne kadar ortalarda gibi bulunsada varlık,
bir sonda mevcut değildir gerçek bir başlangıçta olanlar için.

İnsanlığı seçeriz içimizden
Yeniden dokunduğumuz için kendimize,
kendimize şuanın dışında hiçbirşeyin dokunmasına izin vermemeyi seçeriz.
Yaşamanın döngüsünü hissettiğimizden,
kendi öngörülerimizin içimizde dönmesini isteriz.
...