Suphi Sekü Şiirleri - Şair Suphi Sekü

Bir kadranın arşında dönüp dolandı zanan
Nazlı bir gelin gibi süslenip durdu şafak
Akrabin yanağını öpüp koştu yelkovan
Bir ahmakın başında her sabah düştü kalpak

Yatağımın ucuna sanki taşındı gurbet

YOL VE YOLCU

Ben yorgun mısraların bitkin düşmüş şairi
Hep tehire uğramış mektubun hamalıyım
Aşkın sırrına matuf en mümtaz mefahiri
Yaşanmış hikâyenin mahfuzu gül dalıyım

YÜZLEŞME

Ruhumdaki zelzele, canımdaki göçük, kanımdaki sancı
Kemiklerimdeki catırdama
Ben;
Yaşayan enkaz, nefes alan ölü

Bozulan nedir diye zamana soruyurum
İnsanmı düştü bilmem nefsin çelik ağına
Cahiliye devrinin derin karanlığına
Bu karanlık menfezin ucunu arıyorum

Bakire sabahımın senmisin ilk günahı

ZAMANDAN GERİYE

Zamandan geri geri tekrar sayarken bu gün
Okula başlamıştım bir defterle daha dün
Ömür buyu yediğim bir seferlik tek öğün
En başa son satırla hâhû başlandım hayat

Zehirli gagalara maruz kalmış beyinler
Sarayler in'e döndü, saraya döndü in'ler
Cübbe, sarık pazarda Ederi birkaç kuruş
Ucuz olunca böyle şeyhliğe kaçtı binler

Keramet fışkırıyor en köhne köşebaşı