Sükutun makamında Şiiri - Suphi Sekü

Sanırdımki kaşına, gözlerine vuruldum
Civandım , haşarıydım ama artık duruldum
Sükûnet makamında,zümrüt tahta kuruldum
Ben içimde mutluyum, dışım bana dar artık

Bakma durgunluğuma, sanmaki senden geçtim
Ehram altında kalsam, yine sana güleçtim
Elbete nadidesin, ben en güzeli seçtim
RABBsız olan her duygu, beni yakan har artık

Bir sevda yaşadımki, sevdanın en huysuzu
Beni tatmin etmedi, 'ne heves ne bir arzu
Bu zavallı yüreğim, kurdun ağzında kuzu
Zevale mahkum olan, aşklar bana ar artık

Evcilik oyunuymuş, yazılmış bir kalemde
Mutluluğunun resmini, çizen yok bu alemde
Asıl aşk RABBe imiş, bunu bildim sayende
Seni ve beni yazan, odur bana yar artık

Seni sevdim, mutluyum, tüm ömrüm faslıbahar
Bir hayat geçirdimki, kısacık, bir an kadar
Tıpkı her fani gibi, şakağıma düştü kar
Fani olan her güzel, kabuğumda zar artık

Anladımki seninle, ben aşka âşık oldum
Beşeri hazdan öte, gerçek Maşuku buldum
İçerken o sevdadan, denizler kadar doldum
Sende benim sevdamı, mekiğine sar artık

Ömrümüz geldi geçti, rüyalar aleminde
Yazıldık ve çizildik, fanilik kaleminde
Riya çığına düştük, aktık günah selinde
Dünya bana kış oldu, yüreğimde kar artık

Yar, aşkımı kıskanma, bana küsme darılma
Inanma şüphelere, endişeyle karılma
Halimi nihan sanıp, evhamlara sarılma
Birtanesin yektasın, içim sana car artık

Bu kocaman fezada, baktımki ben bir hiçim
Kasveti söküp attım, nur doldu bütün içim
Nadasa kaldı halim, daha gür yeşerdi çim
Param pulum kor, ateş, cüzdanımda nar artık