Hayat inişli çıkışlı bir yol gibidir. Bu yolda giderken pek çok sorunla karşı karşıya geliriz. Bunlar kimi zaman kendimizle ilgilidir, kimi zaman da başkalarıyla.
Kendimizle ilgili olanları istersek yardım alarak halledebilir ya da kendi başımıza çözmek için bir takım yollara başvurabiliriz ama kendi dışımızdaki sorunlar içinse yapabileceğimiz çok da fazla bir şey yoktur.
Eğer insan ortada bir sorun olduğuna inanıyorsa ve bu ona ya da çevresine zarar erecekse ne olursa olsun en yakınlarını bile kıracağını bilse elinden geldiği ölçüde çözüm için gereken adımları atmak zorunda olduğunun bilinci ile hareket etmelidir.
Yapabileceğini bildiği halde susup oturması sorunun ortadan kalkmasını istememek, çözümsüzlükten yana olmak demektir.
Hele bir de susmak suretiyle çözümsüzlüğün getirmiş olduğu kötülüğün hâkim olmasına sebep olunuyorsa, bu çok daha vahim bir durum doğurur.
Kötülüğün yanında olmak demek, Hakk’ın ((c.c.) karşısında olmak demektir. Hakk'tan (c.c.) yana olmamak demek haksızlık etmek demektir. Vicdan sahibi hiç kimse haksızlıktan yana olamaz, olmamalıdır.
Haklının yanında olmak insan olmakla eşdeğerdir. Haksızlığa boyun eğmeyip ona karşı olmak vicdani bir sorumluluktur.
İnsan ise sorumluluklarını yerine getirdiği oranda ‘İNSAN’ olmanın kendisine verdiği onuru üzerinde taşır ve Cenab-ı Allah'ın (c.c.) onu yaratma sebebine hizmet etmiş olur.
Kulun birincil görevi Yaratan’ına (c.c.) hizmet etmektir. Bunun da en iyi yolu insana hizmet etmekten geçer.
İnsana hizmet, bir anlamda Yaratan’a (c.c.) hizmettir.
Kayıt Tarihi : 5.5.2011 22:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!