İçten bir gülümseme yetiyor bazen
Ama insan yaşadıkça katılaşıyor
Güzel bir tebessüm aranır olmuş bak
Işıklar içinde kaybolup gidiyoruz
Tükeniyor insan tükeniyor mutluluklar
Hayat eski bir radyoda kırık dökük bir şarkı
Diyorsun ki yar al aynayı ameliyata
Vur neşteri kanasın yansıma
Ey kuytuluk bir boğaz da saklanan inci tanem
Yedi kule mabedinin eşsiz gizemi
Külü gül rengine bandılar sinede Avuçladılar
Gül'ü ateş renginden aldılar hep yandılar
Bize yanmak mı düştü ey yar bizi hep yaktılar
Avuçladık yangını sinesinden gül dalı diye aşkla
Dert işte deva nerde aşık olan yalnız kalmaz
Gözlerine sürgün edildim sevgilim
Ahu yarem tek parem
Ben aşkın bir nefereyim
Sen benim kutsalım
Davam kavgam sevdam...
Şimdi bu senin çektirdiğin sürgünde cefadır
Lakin bilmelisin senden gelen gönlüme sefadır
Yar Taşınca volkanlar gönül aşkınla coşmaktadır
Mavzer yatağında bulunan can sana kurbandır
Dönülmez anılarda duyulan özlem bana hatırandır
Ne çarpışmalardan çıktı yüreğim
Çarpsada inadına sen diye sevdiğim
Gözlerinde saklı aşk dolu cennetim
Yıldızlar ile gelirim sana ebediyetim
Gülüm ne senle yaşayabildim
sen yanmayasın benim gibi sevdiğim
yalnızlık benim acılar benim
sen ağlama kefenimi yırtar hasretin
ben şafak beklerim vuslat adına
kırılmadım sana yüreğim kan ağlarken bile
Doruklarda yağmur yüklü hasretim
Ufuklarda çığır açmış benliğim
Mevsimlerin rüzgarıyla geçti gençligim
aşka yüz tutmuş bir yürek yangınıyım
İlk önce kendimi terk ettim
kızıl kanı şerbet niyetine içerim sanma ki senden vazgeçerim
sen davet et yeter ki gönül mabedinden aşk dergahına
benliğimi asar da gelirim gül goncasındaki tomurcuk misali
son nefesimi sende veririm al beni sevdam al ki sende dirileyim
sahra çölünden geçerken gönlüm aşkla sustu
Tutuşmak gerekir yanarken sevgiliye
Öyle bir tutku ateşi bile dize getirmeli
Yiğidin gönlünde hasret kor alevine döner
Lakin kül görünmez yara bilinmez hep içerde
Yarınlar bekler bizi biz umut ederiz aşk ile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!