Silvan Güneş Şiirleri - Şair Silvan Güneş

aslında sevmiyordu
öyleymiş gibi davranıyordu
bir zaman olacak
görecektim gözünün derinliklerini
arada yakalıyorduk sahtelikleri
halbuki yoktu da bir menfaati

hayatı nasıl yaşarsan yaşa
özetine baktığında sen çıkarsın
sevmediklerinde vardır hani
durup durup kaçtığın
konuşmasan da karşılaştığın
ne hikmetse neyi eleştirsen

ben bugün doğduğumda
daha ilk kucağa alındığımda
soğuk bir kış gecesinin
ağlayan sesi olduğumda
mustakil bahçeli bir evin
dört tarafı leylaklı konağında

kötüysem eğer sizlere karşı
aksiniz yansımış çehreme
aynayım ben

yüzünüzde maskeler envai çeşit
belli etmiyor gerçek yüzünü

aklına bir olumsuzluk geldiğinde
seni sen yapan Atatürk'ü düşün

01 Mart 2008 Alanya18:59

beklemek zor
kaybettim demek
kaybettiğini beklemek
bunu milyonlarca kez yüreğine söylemek
sonra savaşmak kendi kendinle
yenen de yenilen de sen olmak

zekâ kendini gösterince
zevk içinde adam gördüm
adam kendini gösterince
çözülmez bir simya derdim

keskin zekâ sirke gibi

beni böyle kabul etsinler
etmezlerse gitsinler
yokuş yukarı tepe bayır
akılları başına gelsin bazılarının
ya bu deve
işte hendek

mutluluk çok uzaktır bazen
bir yere gizlenmiştir ama sen
bir şüphe içinde
kaç bilinmeyenli denklem
çözemezsin

maviler de eskidi
maviler de soldu
yırtık pırtık yamalı her yanımız
denizlerde çığ gibi düşen dalga sessiz
dalgalar da yoruldu
dalgalar da durdu