Sezgi Kâğıdı Şiiri - Ben Özge 2

-Kabullenmiştim artık "bir baltaya sap olamayacağımı"-

Kartallar daha yüksekten uçuyor,
Çiçekler zamansız soluyordu gönül bahçemde.
Çayın eski tadı kalmamıştı, dost meclisinde
Kehanetler tersine işliyor, zaman geriye akıyor,
"Tencere yuvarlanıp kapağını bulamadan,"
Münferit benden, sıkılmış aynalar patlıyordu.

Ruhumun beni uyandırdığı o anda
Bir nokta belirdi matlada
Uzun süren bir yadsımanın ardından
Cana kavuşmuş taze bir soluma

Döne döne bir sezgi kâğıdı düştü alın yazımdan
Mâsivâya sabitliydi
Tutamadığım zamandan

Soyutu anlatmamı istedi;
Soyut mevhumları kullanmadan

Yedi somut taş aldım elime
Düşündüm...
Sezgi kâğıdı, seslendi:
"Ne çok düşündün hakkını ver artık düşünmenin"
Mavileri, heybeme koydum
Kırmızılara, sırtımı döndüm

Sezgi kâğıdı yine seslendi:
"Ayrışıklığın olduğu yerde bütünlük bulunur mu?"

Sezdim ve anladım..!

-İlim sahibi bildiklerini bilmeyenlere paylaşmalıydı.-

Döktüm heybemdeki tüm taşları
Kırmızıları, mavileri harmanladım
Parçayla parça
Bütünle bütün
Işık hızıyla yayılıp evrenin uyum ilkelerine
Platonik bir morla yola koyuldum.