Zaman pırıltısını aldı gitti
Hayatın anlamı böylece bitti
Dalgınca baktım epeyce ardından
Haykırdım, ağladım dedi ki yitti.
Ömrümün sırlarını keşfetmeden
Zaman pırıltılarını aldı gitti
Geriye dönmeyecek hiçbir zaman
Kalkıp haykırdım dedi ki bitti
Dalarak baktım bir süre ardından
Koskoca bir hiçti bana kalan.
Hiç sevmem şatafatkı gösterişi
Sadelik, doğallık gibisi var mı
Nerede görsem kırarım kirişi
İnsanı anlatan bir söz kaldı mı.
Kurbanız edepli dökülen dile
Yok ettik elimizle değerleri
Söyleyin gardaşlar bize ne oldu
İnsanlar eskiden böyle değildi
Söyleyin be dostlar bize ne oldu.
Büyükte segi eksik gülmez yüzü
Gün be gün artıyor insanın yükü
Suçumuz katmerleşti bu devirde
İnsanlar bozuyor düzeni çünkü
Ararsın geçmişi zaman gelirde.
Kurduğun hayali kendin yıkarsın
Doğruyu söylemek suç oldu ise
Onurlu yaşamak hayal demektir
Kapılıp gidersek her çatlak söze
Halimiz bu günden harap demektir.
Gözüm önünde ürperen ağaç
Çulumu assam dilek olursun
Gövden kovuktur; dalların sarkaç
Rüzgarlarda sallanıp durursun.
Ne sert kış; nede gölgeli yazlar
Aklımı başıma aldım ağaca çıktım
Herkez ayrı birşey söyledi
Kimi neden çıktın
Kimi düşersin dedi
Şöyle baktım aşağıya
Kimi iyi niyetliydi
son bakışımdı sakka kaşına
aynı ağaç kütüğüydü sıradan savan
son elmaydı dalından kopardığım
rüzgar olanca hızıyla salıyordu dalları
anlatırdım anneme mavimtrak çivitleri nasıl topladığımı
ahbap beni eleştir
hatalarımı dök ortaya kurtuluşum olsun
yüz kişiden daha iyidir bir kişi
gerçeklerle yüzleştiriyorsa
beni sadakatsizlik yaralar
ne olur doğruluk yaralasa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!