Adı yok mevsimin esen yelinde
Günümü gölgeler kara bahtım
Düşlerim çaresiz yaban elinde
Özlemle ağlatır şu kara bahtım.
Zümrüt tepelerde yaban gülleri
Bak bakalım falcı neyimiz var
Anlat bir şeyler yalanda olsa
Güzel bir habere ihtiyacım var
Ne görünür bu yolun sonunda.
-
Her umuda gittim orada yoktu
Benimle aynı yaşta, şu gamsız ağaç,
Dil yarası almamış, ak düşmemiş dalına
Yaprakları yemyeşil, bende ağardı saç,
Yarına çıkarmıyım, o çiçek açar bahara.
Ayaklarımın dibinden başlar mesafeler
Ben sadece güvenimi kaybettim
Güvenssiz de yaşanıyormuş meğer
En azından şimdi kendime geldim
Nasılsa bu hayat böylede geçer.
Suları çekilmiş gölete döndüm
Çatlamış topraklar gibi ömrüm
Özüm bedenime sığmıyor artık
Çok katlı kabirlerde çürüdüm.
Bilininmez bu gidiş nereye iter
Güneşin batışına daldığım akşam
Kavrulur yüreğim, sönermi bilmem,
Ne zaman ahlara, şöyle bir dalsam,
Baş ucumda beliren nedir bilmem
Bu dünyada, bir hayalet gibi dolaştım
Varmıydım, yokmuydum, bilmiyorum
Bazen oluruna bıraktım, bazen sorguladım
Neden geldim, neden giderim, bilmiyorum.
Kimbilir başka tütlü,bir yaradılış olabilirdi
Artık mezarlığa yakın bir yere taşınmalıyım
Yavaş yavaş ölüme alışmalıyım
Uykusuz her gece, zaten gidip gelmekteyim
Bir ayağımın orada, olduğunu bilmekteyim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!