Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Varilacak bütün yerlere yagip sizan sular gibi
Dag dag dolasip ömür defterinden geldi gecti yazan sayfalar
Hedik sergeni güz kaygisinin
Yün yuyup yayik yayan serce kus telasesinde
Kis uykusundan uyanmis güvüvercin güvercinken gökyüzü
Gertnesinde bahar bostan yaz yeriyken bayir bahce körpinar

Ag bahce
Kara toprak
Derken giderken feri sökülmüs
Feneri sönmüs . firarisi aheste
Tespihte hata tarifede yanilgiyla yarali kuslarin sarmalayip götürdügü uzaklara
Kopmus dökülmüs tanelerinden salkim ve tespih, sogulmus pinar

Sadece sis
Sadece hüzün havadis
Safak sökümü sabaha don tutmus kiragilar yükleyen geceden
Sarpalari sarmis asilmaz daglarin doruklari püfüüüüür püfür
Her nefeste hasreti dinmez yanginlari avutmaktan yorgun buz
Usul ve sessiz topraga dökülüp düsen kar penceresiyle efkar giderip

Başı sonu belli olmayan
Tabutu mezara indirirken halatların soğuk ve ölü gıcırdayışı gibi
Kalabalığını yalnızlığına yüklenmişlerin soğuk bezgin bitkin yıkık ve siyah matemi dünyayı terkettikçe
Ağrılı sızılı sancılara susmuş sessizliğin içi dışı bulanık boğunuk
Gövdesine rüzgarın kırbacı değdikçe çırpınıp titreyen kuru otlardan öteye
Bellim belirsiz boş bir sonsuzlukmuş

Kontrolünü elden yoldan çıkarmış vahşetin en dehşetli kısmındadır saat
Seyir
Ve sağır dönüm dolaşım
Ve ne arıyorum burda ben böyle gibisine her satırı kahırdan yazılmış buruşmuş bir kağıt misaline temsil
Hastanelerden eczanelere kadar düşmüş saplanmış eziyetlere kalan
Utsuz

Yola koyulan engellerden
Gökten düsen buruk masallar gibi masa üstü elmacik yanakli sus ve süs
Sürahinin kenarina yaz inip konsun diye,
Agustos zamiri herkes herkesten habersiz
Birbirinden güclükle yakinlasiyor her eylüle kopus
Her üzüntü cevrilmis sayfalarin arsiz istek ve arzularini

Herkesin bir yerde pulsuz bir mektubu vardir
Hep sonrasi hic yazilmayacak olan masal gibi yahut roman harami
Orda öylce ciceksizcene akasya yapraksiz dalsiz…
Düvenönü setenönü kazancilar bedesten…
Kivrimleri ören muhtarlar kalmis büküslerin yeni camisiyle
Kagni pazarindan kici kapiya fersah fersah parke taslar söküp

Inip vardim caldgim avlu kapida insan dolususu ziyaret
Sordum söylestim herkesin herkeste ezelden tanidigi haller hatirlar vardi
Sanki daglar diyarlar yurtlar
Suyunda gönül coskunlugunu caglayip fitinalasan köy kasaba pürliman
Sordum söylestim herkesin herkeste közlenmis kavurgasi
Ekinlesmis irgati

Susup dinmek bilmeyen mateme
Yaklastikca kendini koydugu yerden daha cok taniyan
Hizli bir karanligin ugrundan gecer gibi kovulmus ahbaplara azad
Ey insan söyle ki hangi sogugun ardindasin
Hangi kendi kendine küsmüs saplanmisligin kacak izinde
Söyle ki yören yakinin sofran semtin olayim

Ah be deli yaz
Beyaz karanlık diyorlar karla kaplı zemheride kış gününe azat olana
Kolon ve kayışlarını çözmüş güzden çalparan soğuna urbası heybesi kalan
Al üstüne baharı da koy, ayaz alaf delalede lale nergis sümbül sergenler bağından
Dirgen
Yaba