Canım bahar günlerinin
Yalancı güneşi
Okşar yüzümü,
Bir sır verir kulağıma
Sıcaklar tenim.
Isınır ansızın
Aşk odsuz
Aşk pervanesiz
Yanarmış aşk sessiz
İçin için, ateşsiz.
Tüter mi kor dertsiz,
Gamsız,
Denizin koynuna giren
Gün batımı, resmin,
Davetsiz bir huzur çırpınır
Dalgalarında
Ürkektir ılıklığı
Belli ki sonrasızlıktan
Kar örterse narin pikesiyle,
Sever yeryüzünü
Öper alnından
Verir özünü
Düşer serine,
Dinler derdini
Gitmek istesen de
Göndermez seni bu şehir
Tutmuştur arsız bir çocuğun
Anasının eteğinden tuttuğu gibi,
Çekiştirip durur aklını
Caddelerinde senin adın yazar
Emanetimdir sana,
Okşa başını
Vur sırtına,
Mehmetim de,aslanım de
Esirgeme rahmetini
Şu kavurucu günlerde
Karlı çarşaf üstü
çırçıplak bir ağaç
Demlenir yalnızlığı
.....
ani kış rüzgarı eşliğinde
çığırtkan kuru dallar,
Hiç doğmadı say
sen batan günü,
Çekilmedi su topraktan
Silinmedi say kokusu
kardelen çiçeğinin,
Yenisi alınmıyor,
Yırtılan çorabın,eskiyen kazağın gibi,
Yahut uzayan saçların gibi kestiremiyorsun
Boyanmıyor başka renklere.
Öylece kalıyor yaraları
Gizleniyor sadece
Keskin mızraklar saplanıyor
Gök delirmiş,sağnak coşmuş
bu küskün diyarlarda
Bitmedi şu kızgın bulutların davası
....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!