Serpil Çavuşoğlu Şiirleri - Şair Serpil ...

Serpil Çavuşoğlu

Siz,
Doymadan uyuyan bir çocuk tanıdınız mı hiç?
Sadece bir ekmeğin hayalini kurarak uyuyan bir çocuk, tanıdınız mı?
Rejim derdiyle sofralara koymadığımız ekmeklerin hayaliyle uyuyan bir çocuk tanıdınız mı?
Ekmeğin mis gibi kokusu buram buram burnunda tüterken, yokluğu boğazına oturan bir çocuk...

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Gökyüzü karartırken koca cüssesini,
Dolu dolu boşaltırken hınca hınç içini,
Üzerine çöken bir derya suya,
"Rahmet" deyip şükür eder insanoğlu.

Belanın büyüğü çalarken kapıyı,

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

İçimden bir selâ sesi dışıma doğru haşmetle taşıyor. Pür dikkat dinliyorum, bu sela kimin?

Kimindi şu suretimde taşıdığım herşeyi gören gözler, üzerime acıyla dokunmuş bu ten, nefesimle ısıttığım buz tutmuş bu eller, kimindi, kimin?

Koskoca aleme yayılmış bu sis, bu sessizlik kimindi? Araf'ın zulümkâr ellerine beni teslim eden kimdi, kim?

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu


Aşk;
Gözün gördüğü,
Ruhun hissettiği,
Aklın farkettiği şeydir.

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Üstüme namert bir yanık kokusu sinmişti.

İlk köşe başında yıkılıp kaldığım andan beri,
attığım tüm adımları saymayı bırakmıştım.
Ayaklarım; yorgunluğu ihanet bilmiş,
kanatlarım yansa da aşka uçmaktan vazgeçmemiş,

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Hey içimin sadakatle bitmeyen kor ateşi.
Nicedir tek kelam etmemiştim sizinle.
Oysa ki "ne edersiniz hem bana, hem bize" diye, Asırlar boyu gözgözeydim içimdeki halinizle.

Pek güzel yakıyor iki kaburgamın arasına kurduğunuz bağdaş ile; kızılınız, yeşiliniz, sarınız ve zat-ı şahane endamınız...

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Yanmayı seçtim, rüzgâr bana ne yapsın?
Alevin kendiyim, su bana ne yapsın?
Bir adım daha atsam, güneş olurum,
Kanatlarım var, âlem bana ne yapsın?

Durduğum yer, yeşillerin düş dünyası,

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Vur göğüs çömleğimin ta orta yerine,
Pişmeyeyim gayri artık, pişmeyeyim.
Kahır yuvalandı göz bebeğimin ferine,
Yanmayayım gayri, yanmayayım.

Ak düştü gecenin dördü saçıma,

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Belki gündüzün başında,
Belki de gecenin tam sonundayım.
Belki gözünü açtığın ilk an,
Belki de tam kapanıştayım.

Belki tüm araları dolduran,

Devamını Oku
Serpil Çavuşoğlu

Bilir misin,
Camdan yapılmış sessizliği omuzlarında taşımayı,
Kırmadan, kırılmadan yürümeyi karanlıkta,
Aynada kendin yerine yoksunluğu görmeyi,
Gecenin içine bir yankı gibi seslenmeyi,
Ve çığlığında bastırılmış isyanı sürüklemeyi?

Devamını Oku