Serpil Çavuşoğlu Şiirleri - Şair Serpil ...

Sensiz kalalı güçlenmiş bu ince fidan,
Hiç mi hiç, büyüdüğünün farkında olmadan.
Çınar olmuş, dal budak salmış,
Her gün yeni güneşle, güne uyanmış.

Gitmek istiyorsan bana sormadan git.

Bir kul, yüreğinde kıldığı namazların hesabını kula vermez.

Tuz basarsan geçer dediler.

Tuz gölüne gömdüm kendimi,
Yine geçmedi, yine geçmedi...

Kalp gözüne vurulmuşken, suretteki gözü neyleyim.

Gönül aşka meyletmişse, sevgiliden bol şey yoktur içinde.

Hey aşkın nurunu kirpiklerinde durmadan süzgeçe veren sevgili!
Zamanın gerdanında salınan buseleri görmezden mi gelirsin?
Rüzgarın haşin sesi yüreğinde durur durur da,
Sen lâl edene inatla tufan mı kesilirsin?

"Yâr" dedin de,

Merhaba hayat!
Biliyorum, sen bu gün de gamzelerini göstereceksin bana.
Ben güldüğünü sanacağım,
Sen gamze çukuruna atacaksın beni.

Çıkayım diye ip salmayacaksın tabi,

Helal edecek hakları olmalı insanın ve hak edecek helalleri...

Acı tokat gibi iniyorsa yüreğinin tam üzerine,
Ansızın kimsesiz hissediyorsan kendini artık,
Ve elin ayağın senden değilmişçesine davranıyorsa,
Hepsi tabuta girip yiğitle gitmek isteyişindendir.

Gözünden sağanak yaş boşaltmıssa,,

Bilirim!
Sadece faydalanmak için,
Kimi zaman ayaklarımız,
Kimi zaman ellerimiz,
Kimi zaman sırtımız değer sana.