Selçuk Akyüz Şiirleri - Şair Selçuk Akyüz

Yakından gördüm,
Çok çok yakından...
Kopunca,
Ayrılınca vagon lokomotiften;
Hemencek çıkıverdi, ayrıldı raydan...

Uyan, kaldır yolumdan;
Durma, kaldır yolumdan göz kapaklarını..!
Bırak geçeyim...
Yüreğin suyumdur...
Can suyumdur yüreğin..!
Bırak içeyim...

Süslü, yaldızlı otoban;
Patikadan ıraktaydı,
Hem de çok ırakta...
Lakin kesiştiler;
Kesişti otobanla patika son durakta...

Tüm kapılar kilitli...
Ne sağdan,
Ne soldan tek bir çıkış var;
Ne önden, ne arkadan...
Kaçış yok,
Almış beni gidiyor zaman..!

Gün gelecek, an gelecek;
Kuruyacak,
Hepten kuruyacak kan gölü...

O gün, o an gelince,
Bir baştan öbür başa kuruyunca kan gölü;

Ne gün,
Ne zaman senle göz göze gelsem;
Bir sağa,
Bir sola savruluyorum..!
Ayakta duramıyor, devriliyorum..!

Akşam oldu...
Yine kapandı gözlerin...
Ve yine dün akşamki,
Her akşamki gibi göz kapaklarının gölgesindeyim...

Her günün sabahında,

Çırpınma boşuna..!
Olmaz, yapamazsın..!
Çekemezsin,
Sağa sola bükemezsin boynunu;
Altındaki bu gemsiz,
Dizginsiz atın..!

Yıllardır bir zifiri karanlıkta,
Bir ayazdayım..!

Kırıldı yıllar önce yarin gönül fayları...
Ve hepten yıkıldı,
Çöktü yarin gönlündeki o beyaz konak..!

Her yanda enkaz..!
Ve her yer,
Her yan toz duman..!
Enkaz altında onlarca,
Yüzlerce civan..!
Çöktü;