Havadaki kar taneleri gibi olsa insanlar,
Birbirine dokunmasa...
Yerdeki kar taneleri gibi olsa insanlar,
Birbirinden ayrılmasa...
(Van. Nisan 2010)
Bugün yine o bakışla çıktı önüme...
Yine... Yine karla karışık yağmur yağdı gönlüme...
Ne gün,
Ne zaman o loş bakışıyla;
Gözlerinde hem Nisan,
Nankör ahalinin kör mü kör gözlerinde kırıldı,
Tarumar oldu şemsiye..!
Kırıldı
Ve kapandı...
Bir kapandı
Sen ağlarken,
Şırıl şırıl boşalırken gözyaşların benim için;
Göz pınarlarından bin can,
Bin derman içtim..!
Sanki ömür çimeninden bin ömür daha biçtim..!
Sen yokken,
Gözlerin gözlerime bakmazken,
Şu ocak misali sımsıcak gözlerin yüreğime akmazken;
Kışımda,
Zemherimde donmuştu zaman..!
Eridi,
Eriyip tükendi ruh yağlarım;
Ateşten, kıpkızıl közden yokuşta..!
Kaslıyım,
Güçlüyüm
Ve hızlıyım şimdi;
Elendi, ayet ile;
Sünnet, Muhammet ile...
Ayıklandı hepten yürek taşları...
Yaşıyor iman
Ve muhabbet ile...
Tekrar tekrar kesildi kertenkelenin kuyruğu;
Olmadı,
Tekrar tekrar uzadı kuyruk…
Bırakılsa kuyruğu,
Kellesi vurulsa;
Ne kelle kalır ortada,
Günbegün,
Anbean demleniyor karanlığım..!
Yeter artık, yeter..!
Ne bu inat, bu gurur..!
Dön artık, bekletme karanlığımı..!
Yapma...
Gurur yapıp, daha fazla sıkma dudaklarını;
Sıkma boşuna..!
Varsın yol vermesin sıkılı dudakların;
Varsın bir set olup,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!