Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Bütün zamanların coşkularını yaşadık biz bir çırpıda
İçimizde anlamını yitiriverdi bütün görüntüler, sesler
Sensizlik burada büyüyor azar azar, kokun artık keder
Taş kesilmiş şarkılar, değerini yitirdi artık lirik şiirler…

Umulmadık sözcüklerin yankı tepelerinde nurumu ve ruhumu çağırıyordum buncadır. Tüm anlatımlarımın evrenden ödünç aldığı sözcüklerle oluşturduğu bu emsalsiz gönül köşkümüzde mutlu günler yaşadık biz. Korkulu gecelerimizde anılardı kapımızın sürgüsü. Bacamızda tüten yalnızlık dumanlarını hep gür tuttuk dosta düşmana. Ocağımızdaki kalaylı kazanlarla, bağrımızdaki onulmaz hazanlarla bir ömrün en tutkulu öyküsünü yaşadık seninle.

Karanlığın özünü içiyor yarasalar,
Kandil rüzgâra karşı sessiz direnişte
Kayıp adresini arıyor yuvasız kuşlar
Yorulmuşluk bırakılmış artık nadasa.

nicedir susmuş gülüşlerinin
paslanmış saatleri elimde
yüreğimde demlenen sevgiyle
karıştırıyorum anıları şekersiz
gecem terörlü nikotin kokusu üzerimde
duman duman seni içime çekiyorum

Kırılmalarımızın büyük halkalarında
Savruktur yüreğimizdeki sarı ihtilaller
Bir haller olur acılarımıza, ağıtlanırız
Umut karıştırılmış lokmalarla doyarız.

İnancımızın ışıklarını serince biz gecelere

Bütün sağanakların sonsuz labirentlerinde halkalanıp
İzi sevdadan önce beliren onlarca kahırlı mermilerden
Argın beklentilerin diz boyu aşkı taşıyan derelerinden
Usumda bağdaş kurup oturan bir yordamsın belki de.

Bir biz değiliz aslında yanılsamalı aynalarda tükenen

Bağrıma saplama gülüm öfkenin dirgenini

İçimdeki resme adresi meçhul mektuplar yolladım

Yüreğinin yasak odalarına inince ter
Göğsündeki sızıları götürür bir yel
Tedirgin öpüşlerine sokulur geceler
Yoksul umutları çözemez bilmeceler.

Siyah bir örtüdür ruhumda yalnızlık, tabakamda aşk sarılmayı bekliyor
Her şey parçalandı gönlümde, eskimeyen sevgiler yüreğimi tetikliyor
Güneşin ardına yürüyorum asırlardır, ömrüm erteli düşlerle besleniyor
Sensizlik ağır bir vebal, yorgun gövdemin katmanına özlemin ekleniyor

Zaman aşırı düşünüşlere bölünerek her sabah seninle uyanmak hayata, umutlar çarparak yorgun yüzüme. Güneşin öte yüzüne yosun gözlerini götürmek için düşmek yeniden yollara ve ruhumun hüzünlü yapayalnızlığını atmak aşkın eskimiş heybelerine. Kim bilir çaresizliği, nereye ışınlar beni hayat ve hangi alışkanlık çözer ruhumun paslı kelepçelerini! .

Sancılar çoğaltırken imgeleri, korkmadan çiğne yüreğimi
Geç sevginin doğrularından, dilinle çöz terli düğmelerimi
Seni sevdikçe sessizliğim büyük, sustukça kopar zincirlerimi
İncecik bir yol bul ve sorgusuz güzelliğinle süsle gecelerimi

Nefesin doluyor seni düşünürken içime. Bakışların bir temmuz alevi, ağustos yakıyor yüreğimi. Sen ateşsin besbelli. Hafifçe izliyor beni gözlerin, gözlerinin arkasında seven bir kadın. Işıkta kırmızı, direksiyonda sızı, sararıyor düşünüşlerimiz ve yeşil yanıyor, yandıkça veriyorum gazı.Yolda sen, içinde ben, içimizde sevda, suskun dilimiz. Az sonra yeniden başlayan direncimiz ve gerçeğe dönüşümüz. Ey hayat bu anı ölümsüzleştir, dillere destan olsun birbirimizi böylesine sevişimiz.