Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Buyruk dinlemez bir güzellik senden akseden
Nereye çevirsen yönümü, hep sana, sana bakar
O sıcacık ellerinin amber buğusuna tutunarak
Senden çok öteye gidebilmeyi istediğim anlar
Durdurulmuş bir zamanın çığlıklarıyla çınlar

Buzlar düşüyor çürük saçaklardan

Üzgün bir mevsim dökümü şimdilerde

Kırağıyı emziriyor dağlarda güneş

Bulut oldu sözlerim, yağmur yağar birazdan
Seviştir, seviştirebilirsen sana sözlerimi
Çağırın şu yorgun kuşları aşk dergâhıma
Yıldırımlar düşmeden, bu şehir yıkılmadan.

Akıntıda sürüklenen bir yapraktı geçmişim. Baharın dağlara erken indiği bir mevsimdi buluşmamız. Yağmurlar günlerce yağmış, kir pas içerisindeki şehir pırıltılı bir güne uyanmıştı. Gözlerine takılı kalıp, acımın damar uçlarında yüreğinin kapsülleri patlamıştı.

Hazin bir başkaldırı destesidir gülüşlerin,
Yüreğimde hareli eylemler gibisin
Basma gönlümün aşk taşlarına
Tırman düşlerimin sensizlik yamaçlarını
Her gece haramiler gövdemi kılıçtan geçirsin

Yokluk sürdüm tenime, sürdükçe yoldum duvardaki takvimleri
Asırlardır gelmedin, arşa değdi aşk bahçemdeki sevdanın gülleri
Nice mevsimler geçti ah, gelmedi kavuşmanın hicranlı kavimleri
Yoksul umutlarla kürek çekiyorum sularında, yırtarak denizleri

Dalgayı giyinmiş mavi, ruhumda arsız gelgitler
Göğsümdeki fay titrek, küflenmiş yalnızlıklar
Ruhumun rahminde asi kelebek, isyanı içiyor
Tırmalanmış bir ömrün ayrılık tepesindeyim.

Yenilgiler, karşı koyamadığımız bir düş kırıklığıdır.
Bundandır yanılgılara katlanışımız, aşkı aramamız.
Hayallerimiz incinmeyi hiç sevmez, aşk saklanamaz
Bundandır terkedilmiş bir bedende aşkı taramamız.

Aklının bakir ormanlarına dalıp seni bulamamak kaçışlara sardı beni. Bir yangın mavisi yaladı yüreğimi. Dolanmadan ellerin boynuma ve öpemeden nemli dudaklarını denizlerinden aman dilemedim. Ben kirli kaldırımlarda sevdayı süpürürüm er sabahlarda ve apaktır ellerim. Hasret acıtınca canımı kabuğuma döner, soğuktan üşümüş dudaklarımı sevda şiirleriyle ısıtırım.

Dar vakitler biçerdi zaman biçare ruhlarımıza
Çıralı bir yalnızlık olurdu geceler, düşler acırdı
İsli vakitlerin o dar odalarında ocakta dal çıtırdar
Gece üşürdü tenimizde, yalnızlık göklere savrulurdu
Düş matemindeydi birbirimize uzak yüreklerimiz
Aşka dargın hicazlar sokulurdu arada birbirimize

Masallarla örselenen bir hayatın sorgu odasındayım, yüreğimde gelgitler
Bin yıllık bir düşünüşün sarı sayfaları ömrümde, ruhumda kanamalı şiirler
Sevgiyi ipe diziyor bir kadın, mutluluğun sarı odalarında sevişiyor renkler
Kayboldum yüreğinin derinliklerinde, yangınımla dans ediyor sözcükler

Gözlerimizin arsız sarmaşıkları baharı beklerken bulmuştuk biz birbirimizi. Biriken gönül şıralarımız tırmanacak gökyüzü arıyor, o içimizdeki sızılar içli bir kemana sürtünerek gövdemizi perişan ediyordu. En güzel mutluluktu yaşadığımız, en güzel düşünüştü harımız ve biz o anın kanatlarında gülümsedik gökyüzünden yeryüzüne. Biliyorduk ki, hiçbir güç onu bizden alamayacak, o güzellikleri anlamsızlığın ruletlerinde bozduramayacaktı. Bir düşünüş ruletiydi çevirdiğimiz ve inanılmaz bir meraktı kapıldığımız, biz deli sular gibi kendi yolunu arayarak bir menzile doludizgin gidiyorduk.