Kadın;
Allah’ım ne harikulade
Ne acımasız varlıklar
Ne onlarla oluyor
Ne onlarsız oluyor
Bazen gülün dikeni onlar
Zamanlı zamansız vuran
Söz dinlemez kalbimizdir
Nefesin nefesimdir
Aynı havadan soluk aldığımız
Zaman ayrı düşürsün ne çıkar
Yıkıldığın yerden kalkacaksın
Küllerinden yeniden doğarak
Zümrüdüanka gibi uçacaksın
İçindeki güçle ayağa kalkarak
Bu belayı da geride bırakacaksın
Ne bir yol kaldı, yürünecek
Nede bir yoldaş, yürüyecek
Ne bir aşk kaldı, yaşanacak
Ne bir yar kaldı, aşkı yaşayacak
Ne güneş kaldı, nede ay
Söndü artık bütün ışıklar
Yaşanmışlığı olmayan ne bilsin aşkı sevdayı
Kalbini çalan hırsız izin almadan acar kapıyı
Girip içeri kurulur dilediğince gönül tahtına
Esiri olur kurtulamazsın çabalaman boşuna
Sebati Manav 23 Mart 1997
Paramparça olmuş duygularım
Yüreğim yanar
Gönül bahçemde büyüttüğüm
Kırmızı gülüm solar
Hani yeminler etmiştik
Büyük aşklar üstüne
Hayat buya her şeye gebe
Hiç beklemediğin şeyleri çıkarır karşına
Sonra yaşa der, yaşa da gör
Bazen hayatı geldiği gibi yaşamak lazım
Plansız programsız olabildiğince
Tamamen doğaçlama
Gülü yoksa acı verir gül dalının dikenleri
Gülü varsa âşık hissetmez kanasada elleri
Bir ömre bedel aşığın güle değse gözleri
Yıllarca anlatılır bu sevdaların hikâyeleri
Sebati Manav 08 Aralık 2024
Ben sevdasını kalbine gömenlerdenim.
Çok zor olsa da hoşça kal diyenlerdenim.
Aşk acısı paramparça etse de gönlümü
Bir ömür mutluluk dileyenlerdenim.
Karşılıksız kalsa da yaşadığım bu sevda
Bitik bir hayatın
Kırıntılarına tutunmaya çalışıyorum
Ben çabaladıkça tutunduklarım
Daha çok, daha çok parçalanıyor
Dağılmış hayatım, olmuş paramparça
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!