Rüzgâr keskin bir kılıç ve bir ustura ağzı gibi esip
Ne zaman kanatırsa yüreğini
Ve ne zaman dallarından savrularak
-bir intihar anı gibi- boşluğa bırakırsa kendini yaprakların
Ve ne zaman lapa lapa düşerse saçlarına kar
Ve ellerin ne zaman üşür
Gidenlerin ardından
İşte gidiyorum…
Şiirlerimi okuyormuş sevgilim
Hiç durmadan sevip sevip yeniden
Bir adam ve bir kadın
Uyumak mümkün değil
Sabahı sabah edecekler mecburen…
Kadın; o kadar çok kırılıp döküldükten sonra aşktan
Nihayet kapısını aşka açan;
Gülüşünden öpüyorum seni
Dudaklarımda çoğalan bir şiir gibi…
20 Aralık 2020
Dünyanın bütün çocuklarıyla dans ettiğim
Bir çocukluk şarkısıydı gözlerin…
14 Mayıs 2020
GÖĞE BAKIYORUZ
Gökyüzünde pırıl pırıl mavi
Gökyüzünde bulut bulut yağmur
Lapa lapa kar…
Gökyüzünde gürül gürül yanan güneş
Düşe kalka büyü çocuğum
Düşe kalka
Kanasan da… Yaralansan da…
Düş(e) kalkmayı sakın unutma…
26 Şubat 2021
Dünyaya meydan okuyan;
Dünyanın en büyük
En güçlü
En kalabalık ordusu;
Aşka kalkışan iki kişi
Sana kırgın… Sana küs… Sana güzüm
Sana sürgün… Sana hüzün
Sana yangın… Sana külüm
Sana düş… Sana gülüş
Gidişine isyan… Gidişine pişman
Gidişine ah! -dalına küskün yaprak-
Uzun bir şiir olmak istiyorum
Gözlerini ayırmadan, başını kaldırmadan okuduğun…
Uzun bir düş olmak istiyorum
Uzun uzadıya yanında olmak istediğim…
çok iyi