Biri tutmalı şu kuşları kanatlarından.
Usulca getirip avuçlarımıza bırakmalı.
Göğü, bulutları,
gökkuşağını bize getirmeli.
Yakına yaklaştıkça yakın uzaklaşıyor,
uzağa yaklaştıkça uzak gitgide uzuyor.
Ne yakına varabiliyoruz
ne de uzağa ulaşabiliyoruz.
Bir nefes kadar yakın olup,
bir ömür kadar uzak olmak.
Orda olduğunu bilip
yanına gelememek ne acı.
Dokunamamak,
Kelimelerimi güzelliğine,
sözlerini şiirlerime amade kıldım.
Ahmet gibi, Kemal gibi, Barış gibi
dilden dile dolaşacak, ölümsüz olacaksın.
Herkes elele tutuşmuş,
çekip gidiyor uzaklara.
Bir ben kaldım yol kenarında,
senden arta kalan yanımla,
hasretinle yapayalnız,
Vişne renkli akşamüstlerinde
geldi, oturdu yine içime bir yalnızlık.
Mehtaplı bir gecede buldum seni.
Zamanın seyrinden kaçırdım seni.
Durur durur gözlerini seyreylerim.
Düşlerimde görmezsem neylerim?
Gömdüm bütün hatıraları yüreğime.
Boranlara denk geldim.
Ben, sen kokmak istiyordum.
Ağıtlar, zılgıtlar beynimi kemiriyor.
Ben, seni duymak istiyordum.
Şu dünya ne de çok
yozlaşmış, kirlenmiş.
İnsanların kalbi
nasıl da kararmış.
Yeni bir umutla uyanıyoruz
sabahın en erken vakitlerinde.
Gözlerimizi açtığımız anda
yaşananların bir kabus olmasını diliyoruz.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!