Neyleyim ben malı mülkü,
Evlat hayırsız olduktan sonra.
Neyleyim ben bahçeyi, gülü,
Hazan vurduktan sonra.
Neyleyim ben aşkı, sevdayı,
Ruhumda kopan fırtınalarda savrulan umutlar,
İçinde sen varsın, düşmenden korkarım.
Tutmak için ellerim yetişmiyor, mevsim sonbahar,
Dalından düşen yaprak savrulup gider de, Leyla…
Yüreğimde dirilen sen, gelmiş ilkbahar.
Tomurcuk gül gibiydi ruhum,
Hazan vurup soldurdu beni.
Fırtına, boran olup kül gibi,
Havalara savurdu beni.
Anlamıyor gönlüm sazın telinden,
Kim geldi de kaldı sende,
İşte bitiyor ömür son demde.
Belki bugün, belki yarın, son günde…
Yalansın be dünya, yalansın.
Tomurcuk gülü bile soldurursun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!