Sait Yalçın Şiirleri - Şair Sait Yalçın

Ben aşkın peşinden koştukça her an,
Aşk; gün-be gün benden uzaklaşıyor.
Yalnızlık canıma yettiği zaman,
Ölüm sessizliği hep yaklaşıyor...

Koskoca bir ömrü aşka adadım,

Ankara Garı'ndayız,
Ayrılmamıza yarım saat var.
Hava buz gibi ve bardaktan bosanırcasına yagmur yagıyor,
Sırılsıklam ıslanıyoruz...
Seninle elele trenin gelmesini bekliyoruz.
Ellerinin sıcaklığı son kez ısıtıyor içimi.

Dilin her fırsatta hep RED dese de,
Gözlerin günaha çağırır beni.
Gecemden uykular çekip gitse de,
Hayalin bin aha çağırır beni...

Şu garip ömrüme sisler çökse de,

Çaldığım tüm kapılar, yüzüme kapandılar,
Her kime güvendimse, hep sırtımdan vurdular,
Birşey olmamış gibi, kaçıp da sır oldular...

Karşılıksız sevmeler, beni mi buluyordu;
Cam yeşili gözlerin, karşımda duruyordu...

Gitmekse tek benim payıma düşen,
Kadere ram olup, çiler giderim.
Ağlamaz der asla hiç kendi düşen,
Hırçın bakışlarla deler giderim...

Vedaya yok lüzum, dertle yansam da,

Biz aşkı ölümsüz bilenlerdeniz,
Bir küçük davetle gelenlerdeniz,
Bir ömür boyunca sevenlerdeniz,
Ölene kadardır aşkımız bizim...

Kitabımızda hiç ayrılık yoktur,

Herkes 'VAZGEÇ' dese bile,
Seviyorum inadına.
Ateş olsa çile çile,
Yanıyorum inadına...

Sigaramda duman duman,

Diyecek nen varsa söyle de kurtul,
Bu bitap halimi görmesin bir kul,
Gözümden yaşlar hep döküldü pul pul,
İpliğin pazara çıktı dün gece...

Sensiz bir hayatın anlamı da yok,

Seni soracaklar yıllar sonra bana dostlarım,
Bir vefasız vardı diye.
Ne oldu o unutulmaz aşkına diyecekler,
Nerde kaldı sevgin?
Anlatamayacağım belki beni terk ettiğini,
Dudaklarım titreyecek.

Gidiyorum diye çıksam da yola,
Kaderim bağlıyor, gidemiyorum.
Hayalin ufkumda vermiyor mola,
Kalbimi dağlıyor, gidemiyorum...

Yürek dayanmıyor sessiz vedama,