Sait Yalçın Şiirleri - Şair Sait Yalçın

KAL MEZARIMDA..

Olur ya gün gelir ölürsem eğer
Ayrılma ilk gece kal mezarımda
Yar senin uğrunda ölmeye değer
Ağıtlar yak ağla, gel mezarımda

Heyhat ki heyhat gönül, aşkta sınıfta kaldı,
Yine bir âhu gözlü, bak seni senden aldı,
Uslanmaz mısın gönül, tüm dertlerin çoğaldı...

Şu bî-çâre hâlime, aşkı bahşeden misin?
Ömrüm zemherisinde, açan kardelen misin?

❣️❣️❣️

Giden gitsin be gönlüm, mâtem tutmayı bırak,
Gidenin ardı sıra, mahzûn bakmayı bırak,
Yalan dünya değil mi, zoka yutmayı bırak...

Aklın fikrin bana karşı gitmekti,
Bana değil el aleme yetmekti,
Benden gayrı türlü işler tutmaktı...

Kuru dere çağlamazmış güzelim,
Kendi düşen ağlamazmış güzelim...

Farklı zannetmiştim seni ellerden,
Ben seni gözümde çok büyütmüşüm.
Kıskanmıştım seni ağyâr dillerden,
Ben sana haddinden çok dürüstmüşüm...

🥀🥀🥀

Gördüm ki bu dünya vefasız dolmuş,
Leyla'ya, Ayşe'ye lüzum yok artık.
Aynada baktığım gül benzim solmuş,
Gönlümde neş'eye lüzum yok artık...

🥀🥀🥀

Kaçacak yerin de kalmıycak benden,
İlâhi mahkeme kurulduğu gün.
Yalvarman da cevap bulmuycak benden,
İnsanlar dört yöne savrulduğu gün...

Güneş indirilip tepene kadar,

Defolup düşmanca çekip gidince,
Kahpelik yanına kalır mı sandın?
Ömür boyu beni mutsuz edince,
Gönlün mutluluğu bulur mu sandın?

Vefasız isminle arşive geçtin,
Benim için sözde umuttun nankör...
Bu sonu elbette sen kendin seçtin,
Yaptığım herşeyi unuttun nankör...

Bu aşkı kalbime nakşeden Rabbim,
Onun da kalbine bir köz ne olur!
Bana âşıklığı bahşeden Rabbim,
Ona da mâşukluk yol çiz ne olur!

Gözyaşım deryaya döndü günlerdir,