Ay bedir halinde, gün yorgun düşmüş.
Asırlarca gönlüm yayan yürümüş.
Gönlümde, kafamda müthiş kör dövüş;
Ah yüreği, yürek ahı, hep bende.
Deli gönül, seviyorsan sev sende.
Bir hayat çizgisinde dizilmiş mevsimler
Sıra sıra yürümüş, düğüm düğüm
Gün görmüş, hafta görmüş, yıl görmüş
Sonra sevda türküleri dile gelmiş peşi sıra
İklimler değişmiş mevsim mevsim
… Ve gelmişim sonbahara
Türkümün dilinde sevdamın sesi,
Kulaktan yüreğe akar nefesi,
Küçükten büyüğe yakar herkesi,
Türkü beni söyler, beni çağırır.
Unuttum adını, unuttum seni,
Gözlerin ne derdi, inan unuttum.
Oturup kalkmanı, gördüğüm seni,
Sözlerin ne derdi, inan unuttum.
Bilirim hiçbir yolun, olmasa da bir sonu,
Dönüp dursan durmadan, başlanan yerde biter.
Sen biter san bir yolu, biter diye beklerken,
Bittiği yerden başlar, bütün yolların sonu.
Aşmasını bilirsen, dağ, tepe, ırmak ırmak,
Uzadıkça uzadı bak
Yollar seni gösteriyor.
Zaman denen tuzaklarda
Allar seni gösteriyor.
Alıp gidiyor sel gibi
Bir yitik rüzgârda bir ince sızı,
Boyun eğmiş artık çıkmaz avazı;
Bir donuk güneş var, bitirmiş yazı;
Düşer daldan yere sarar topraklar.
Rüzgâra yol olur, yürür yapraklar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!