Sadi Atay Şiirleri - Şair Sadi Atay

Yalnızlık aynadır,
Ensemi görürüm her baktığımda.
Dönsem sırtımı…
Tebessümüm yansır inadına.
Göremem…

***Birer cılız karıncadır belki, her bir harf…
Calut cüsseli zulmün karşısındaki Davut misali.
Varsın, olsun… Ama dönen namert olsun.***

Sağanağın bir damlası değmez de,
Bulutsuz günde,sırılsıklam ıslanırım.
Zemheride domur domur terlerim de,
Temmuzda üşürüm, donarım.
Ben nasıl adamım?

Moralim mosmor…
Gece geçmiyor.
Sündükçe sündü her bir saat,
Av vasat…
İşler kesat.

Hep seni özleyeceğim dünlerde...
Yarınlarda hep, seni sevdim.


13.01.2010

Anladım; ahir zamandır artık
Ki ucuzladıkça ucuzladık.
Sözlüğümüz, özümüzden cakalı…
Gözlüğümüz, gözümüzden pahalı…
Yazık!

Kendi ellerinle öldürdün kendini,
Mezarını da kendi ellerinle sen kazdın.
Ey mevta kartal sanırdın kendini,
Oysa başka nazarlarda sen kazdın.

11.05.1993

Hiç yatmayacağın o uykunun,
Pembe düşünde
Bekliyorum.

Hiç girmeyeceğin o yolun,
Son dönüşünde

Kendinden emin ol
Ama ayağını yerden kesme.
Alçak gönüllü ol
Ama yerin dibine geçme.

1996

Sanma; farkında değilim arkadaş
Yine adım, tertemiz dilinize pelesenk…
Yeni dedikodum, çöldeki sebile denk.

Biliyorum; Şaşı Hacı gördü ilk,
Ahraz Dudu kapıverdi de Hacı’dan