Gözlerin var ya…
Balıklıgöl gibi…
Biraz fazla baksam dile gelirim,
Taşa dönerim, susarım.
Adını içimden bile anmam korkudan.
Yükselir dağlar maviye,
Göğe erişir umutlar her sabah,
Sessiz sokaklarda yankılanır,
Kalbin usulca atan çığlığı.
Güneş doğar Harran ovasında,
Sabahın erken vaktinde doğan bir ışık,
Yüce dağların ardında yükselir, sessiz ve ağır,
Tozlu sokaklar yankılarla dolu,
Bir adım sesi, bir yürek atışı, rüzgarın anlattığı sır.
Urfa’nın kızıdır o, narin ve kudretli,
Bir akşam vaktiydi, yıldızlar karanlığı bıçaklarken,
Ay, geceye gümüş bir örtü sermişti sanki.
Deniz, usulca iç çekip dalgalanırken,
Gözlerin ufukta bir vaha gibi parıldıyordu.
Bir dağ başında dolanan yalnızlığım,
Gözlerimde bir dağ,
Kışın beyaz örtüsüyle sarılı,
Buz gibi rüzgârlar sarar yüreğimi,
O karlı zirveler,
Bir umudun yankısı,
İçimden yükselen bir ağıt gibi.
Gözlerin, karanlığın derinliklerinde kaybolmuş bir yıldız,
Her bakışın, içimde açan yara bere gibi.
Yüreğim, bir kış sabahı;
Üşüyen kalbimde, hayalin donup kalıyor.
Gece, yıldızlar kadar sessiz,
Bu şehirde herkes biraz terk edildi,
Ama bazıları kapıyı bile duymadı giderken...
Sessizce eksildik,
Çaydanlığın altı açık kaldı,
Bütün hayat fokurdayarak buharlaştı
Uzakta bir şehir var, gökyüzüyle kavuşan,
Yüzlerce çatının arasında hayaller süzülür,
Dumanlı sokaklar kaybolmuş hatıralarla dolu,
Her köşede başka bir derdi fısıldar rüzgar.
Taşlar, sokakları işgal etmiş,
Uzak bir şehirde, yalnızlığın yudumları,
Her sokakta, bir gölge gibi geçerim.
Bir zamanlar, sokaklar gülüşlerle doluydu,
Şimdi ise, solgun ağaçların hışırtısı,
Bir vefasızın unuttuğu anılara karışır,
Duvardaki çatlaklarda, zamanın sancısı.
Bir akşam vakti, ellerim ceplerimde,
Adımlarım hüzünle karışıyor şehre.
Gözlerim ufukta, kayıp düşlerin peşinde,
Sessizlik dolu her köşe, her sokak belleğimde.
Bir tebessümün peşinde kaldı ömrüm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!