Özlem Saba Şiirleri - Şair Özlem Saba

Ve insan bir özettir aslında
Varlığın ve yokluğun arasında bir suret
Ve ancak insan bir sevgilinin gözlerinde bulabilir kendini
Ve ancak bir Sevgilinin gözlerinde izleyebilir yüceliğini

bir tek seni bekleyişimi saklıyorum kendime,
geri kalan her şeyi tükettim.

gizlimsin,
saklımsın,
ısrarımsın...

uzaktan seviyorum,
dudaktan dökülen sözler yerine,
ruhumla seviyorum seni…

aşk bihaber sevdamızdan,
seni beklerken uzun uzun,

usulca aramıza girdi zaman
oysa biz günbatımına yeminliydik...

düşmanca sildi izlerini sevdamızın ayrılıklar...

şimdi uzaklarda yaralarıma kimi sürsem geçmiyor

Siiiiiiiillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllgitme!
benimle kal bu gece.
katlanamam yokluğuna.
sen hayatsın benim için de..

gidersen eğer

Nil çalıyor;

''insan yalnız kalamazmış.
yapamazmış.
dönüp durup yatağında,
uyuyamazmış.''

güzellik, insanın soyundandır.
temizlik ruhani.

aç ruhunu!
bil özünü!

bin bir korku barındırsam da içimde,
yürüyorum sevdanın üzerine...

artık korkmuyorum ondan,
ona dair hiçbir şeyden.

o güzel gözlerindi beni hayata bağlayan.
yaşam tam avucumdan akıp gidiyor derken,
tutunuverdim senin şefkatli, güvenli kollarından...

her şey,
tüm zaman ve mekan,

değişir bazen rüzgarın yönü.
her şey tersine döner.
döner de ne için döner?!

aslında her şey aslına döner.
madem bir kuru yaprağız biz hayatta.