Özlem Saba Şiirleri - Şair Özlem Saba

Göz kırpma bana uzak yıldızlardan
Senin göğün benim

Sen de
Ben de

Senin de bir şiirin olmalı

Sustuklarının
Susamadıklarının
Sevdiklerinin
Sevemediklerinin

Hiç bu kadar çaresiz ve kimsesiz hissetmemiştim

İçimde yarattığım benin dışında kimseyle uyuşmuyor ruhum
Sessiz bir yalnızlığın içine hapsolmuşçasına
Göz gözü görmüyor karanlığımda

ağla erkeğim!
sende ağla...

beni nasıl uyku tutmuyorsa ,
nasıl gözümü kırpmadan ağlıyorsam yokluğunda,
sende bensiz uyanınca ağla...

I.
Sonu olmayan bir uçurumun kenarında
Düşsem mi düşmesem mi arasında bir yerdeyim
Uzanıyorum gecenin koynuna
Yerde miyim, gökte miyim bilemedim

Çürük bir ihtimal
Aşk da olabilir
Hükmü çoktan verilmiş
Tehlikeli bir oyun
Girdabında boğulduğumuz

kimdim sen?
gülüşünü bana ödünç bırakıp,
uzak diyarlara giden...

ben baba dedim sana,
babam!

bahanesiz
cesurca
habersiz olur gitmeler…

hem bahane olmaz ki gitmelere
istesen de kalamazsın artık

kapatınca gözlerimi;
bir sen geliyorsun aklıma.
bir de en sevdiğim günahım…

lütfen kapatma gözlerini günaha...
çünkü, günahlarıdır insanı insan yapan...

kimim ben?
hangi yolcu?

nerden gelip,
nereye gittiğini şaşıran!