bir balık gibi hafızasız yaşadı çok zaman kadın.
aklında tutulacak anıları olmadı,
yada biriktirdiği sevinçleri.
bu hayat ona göre değildi.
göğün arka yüzü,
yeni bir dünya gerekliydi ona...
İl kez büyümüş gibi hissettim
dozer girince bahçeme.
balyozlanan duvarların ardından
varlığıma inat
sen yoksun dercesine
birden plasenta kokusu kaplıyor her tarafı.
doğuruyorlar!
anaerob bakteri gibi ürüyorlar.
bir azgın teke çıkıyor dişisinin üzerine,
ve soruyor?
Bedeli ödenmiş
Ama alınmamış sevinçlerim var
Hüznün bataklığına saplandım kaldım
Özlem SABA
Hey sizler
Hiç Kurtların uluduğunu duydunuz mu yüreğinizde?
Ben duydum
Yalnızlığın da sesi kesilince
Benim göğümde hiç yıldızlı gece yok
Hep karanlık yaşadım sevdalarımı
Hiç ateşe kesmedi sevişmelerim
Hiç soluk soluğa kalmadım gecenin bir yarısı
seni sevmekle başladı her şey..
sanki alaca karanlığın ardından doğan güneş gibi....
karda kalmış, üşümüş ayaklarımın,
ateşe varması gibi...
şu dermansız, çaresiz gönlümün,
kilitlesen de tüm kapıları
gideceğim biliyorsun
yıkıldı kalbimin duvarları.
aç kalbini, çıkmalıyım!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!