Kaybolmak kendi yalnızlığında
Ve bir suyun akışını izlemek kadar edilgen olmak
Hayatta
Ya da kendi yalnızlığına ortak etmek diğer insanları
Zincirlerimin sesi gelirken kulağıma
Kahroluyorum
Daha dolmamış diyorum
Dolmamış
Dünya cehennemindeki sürgünüm
Rüyalarda tutmak bir oğlanın elini
Sıcaklığını duymak
Ve, her gün yaşamınla
Sadık olmak ona
Sonra, ondan kaçmak
Hüznün çiçekleri hep sarıdır bebeğim
Nedense hep sarı yakıştırılır hüzne
Mavisi, yeşili, moru yok mudur hüznün
Yapayalnız
herkesin kendine özgü bir hikayesi vardır hayatta
benim payıma sonu hiç gelmeyen masallar düştü
herkesin mutlaka bir kavgası da vardır hayatla
bana da, kazma kürek savaşmak düştü...
Tekin olmayan yalnızlıklara dalıyorum.
Her gün dipsiz bir kuyuda sabahı karşılıyorum
Ve zehir tadında bir şekeri somuruyorum
Korkulu rüyalara dalıyorum uyanmamacasına
Bir Kelebek gibi hafızasız yaşıyorum kaç zamandır
Bir zamanlar ana rahmi gibi içine gömüldüğüm kozamın,
Asıl cehennemim olduğunu unutmak için
Özlem SABA
seni yazıyordum,
ama şiirimi kaydedemedim..,
yok oldu,
sistem dondu.
bu şiirin adı da,
yok şiir olsun!
niçin en güzel sözler sevgiliye söylenir,
sevgili midir o sevginin mimarı?!
sevmek bir erdemse eğer,
benimdir o erdemin sultanı..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!