Özcan Kurt Şiirleri - Şair Özcan Kurt

İyi geldiği bir dostu olmalı,
Sıkılıp daraldığında insanın,
Şöyle dağlar gibi omzu durmalı,
Hıçkırıklarına hep yaslandığın,

Çokca sevdiği bir dostu olmalı,

Hayli GÖRkemli, oldu her bir şey,
Para mal mülk hepsinden yeğ,
Evler, binalar, renk renk arabalar,
Arasında kayboldu gitti insanlar,

Hayli HEYbetli, göz alıcı ve görsel,

Atadan mı sebep, bilinmez niye?
Selam verme gel bak dolan öteye,
Sen yüz verdikçe hep çıkar tepene,
Arsız olur kimi insan milleti..

Beğenmez kimseyi ego burnunda,

Okur güya aslın bilmez,
İşi yoksa selam vermez,
Yaran varsa merhem olmaz,
Çok gariptir insanoğlu.

Dağ oynasa o hiç tınmaz,

Ne olursa olsun bahçada rengin,
İstersen kafir ol banane dinin,
Ben şahım deyip can kibir bezenme,
Senliğinden sıyrıl insan ol..İnsan..

Acı, tatlı, ekşi, çirkin güzeli,

Candan olmak zordur, önce çıkarlar..
Değerin can işe, geldiğin kadar,
Yola çık da gör sen, zalım sapaklar,
Zordur her şartlarda insanca kalmak
Acı törpüler, kah taş kahi toprak..

Az konuşur çünkü mütevazidir,
Susmak edeptendir kibir değildir,
Çok konuşanlar hep alim midir?
Deneli  başağın, boynu bükülür.

Kibir gizlenir bak, tevazu sahte,

İnsan var, İnsana deva,
Sözü şifa, kendi şifa,
Fizanda olsa bul ara,
Ömrün artar, bir ömür katar.

HAKKINIZI HELAL EDİN.

Üçgünlük dünya canlar ikisi bitti,
Ömür neyi tamamlamaya yetti
Sürüklendi çoğumuz ardından gitti,
Hakkınızı helal edin iş arkadaşlarım.

Beni dinle işci gardaş,
Bir karara varalım gel,
Kiminin tencerede kaynıyor aş
Kiminin de ise taş,
Hak mıdır canın gözünde yaş,
Sen mutlu ol gül ve oynaş,