Ozan Bindebir Şiirleri - Şair Ozan Bindebir

Gayrı aşkın oldu herkese ayan (açık seçik)
Âşık eden gülden güzel olan yüz (cemal)
Dünür olsak ne der sizdeki Ayan (aile büyükleri)
Canı cesur kıldı tanıdığın yüz (yüz vermek)

Aşkın şu yürekte yarattı yara… (yara almak)

Can Hüseyin dostum misafir geldi,
Samimi dostluğu yüzünden belli…
Muhabbete doyduk, yüzümüz güldü
Cevherin haslığı özünden belli...

Yük taşır sanmayın bozulmuş küfe,

Ben biraz tevazu edeyim derken,
Dostluk sınırını aşan çok oldu.
Yoluna rehbersiz düşmüş giderken,
Doğru hedefinden şaşan çok oldu.

İnsanı kullanmak neyin nesidir?

Hokkabaz, her gelene
Bir “şak şak” çekmiyor mu?
Bir zenginin kahrını,
Bir uşak çekmiyor mu?

Siper edip döşünü,

İstanbul’a gitmiş, Tokat ilinden
Toprağım Cemâl’den telefon geldi.
Name name inci düşer dilinden
Toprağım Cemâl’den telefon geldi.

Besbelli ki o da beni özlemiş,

Zülüflerin dökmüş yüze, …........ (cemâle)
Âşık oldum nazlı yara. ……. ..(sevgiliye)

Çıkıp geldim yüze yüze, ------(suda yüzerek)
Deryaları yara yara. …...(suyu bölerek yüzmek)

Yârim bana yüz vermez
Öpsem; dudak, yüz vermez.
Bin kez öpsem doyamam;
Yârim bana yüz vermez.

Tutku oldu yâr bende,

Zaman öldürmüşüz boş işler ile
Şeytanı taşlarken cin çarptı bizi.
Bilim arzuladık dervişler ile
“Yapay zekâ” derken din çarptı bizi.

Ehliyetsiz görev aldı ehilden,

Diplomamı soran çırak!
Bak liseden diplomam var.
Başkanlığı sanma ırak,
Bir adımlık zıplamam var.

Bay Kemal’e sakın kanma,

Yolum yolsuza düşeli,
Çürüdüm eyvah çürüdüm.
Boynumda boza pişeli,
Çürüdüm eyvah çürüdüm.

Bugün derdi, yarın derdi