Orhan Tuncay Şiirleri - Şair Orhan Tuncay

Orhan Tuncay

Oldukça sessiz, oldukça yalnız derince
Kumrular suskun dallarda güz gelince
Meydan çeşmesi ağlıyor biteviye kendince
Sahaflar açarken perdesini yine yeni güne

Dükkanlar göz kırpar meydandan öteye

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Yalın ayak yürüdük sahilde
Dalgalardan sekerken el ele
Martılar bile susmuşlardı
Aşkımızı sayarken ayak izlerimizde

Yosun kokusu içimizi sararken

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Yaşamın tozunu silip üfledim
Altındaki şiire vardım
Düşünüp kendimi dinledim
Şiirle derin akan sulardım


Devamını Oku
Orhan Tuncay

Kuytularında öpüşürdük yaz bahçelerinin
Sepetlere dolarken dolgun iri kirazlar
Sanırdık gençlik ateşi sönmez hiçbir zaman
Aşıktık, bulutlardaydı serenatlarımız o yazlar

Dans edip eğlenen bizdik sabahlara dek

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Hani koş demiştin ya
Aşk pınarına
Hani iç deniştin ya
Kana, kana
Bense hala buradayım
İnansam da sana

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Evimi özledim
Tenini özledim
Özledim ellerini
Senin gülüşmelerini
Senin sevişmelerini özledim

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Uzaklarda olunca ben
Dalgalı mı düşüncen?
Hem gözden ırak yaşarken
İçin titrer mi özlem ile?


Devamını Oku
Orhan Tuncay

Dünden akanları bırak derdin, bugüne bak
Nedir senin derdin, dünü dünde bırak
Okunacak sayfaların önünde, okumana bak
Eski yapraklar dünde, solmuş sarararak

Oysa sen bugün dünün hayalindesin

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Özür diliyorum aldığım nefesten
Çıkardığım en duyulmaz sesten
Sudan, topraktan, ateşten
Beni ısıtan güneşten

Özür diliyorum kendimden, senden

Devamını Oku
Orhan Tuncay

Toplum ozanıydı karınca kaderince
Söyletmezler istese de yeterince
Sıra düzenin kuşkusuna gelince
Tam yüküyle yüklenmişti o

Yazdıkça kalemi, açıldıkça sıralar

Devamını Oku