Yarım kalmış ne çok hikaye var
Yaşanmadan bitmiş hayatlar
İşlenmeyen hatalar
Mucizeye kalmış umutlar
Hayat hep mi alır elindekini
Maharet veren elde iken
Sana çok öfkeliyim bu aralar yine
Yasakladım kendime adını anmayı
Sana hüzünlü şiirler yazmayı
Sonra ansızın bir şarkı çalınıyor kulağıma
Gardım düşüyor, yüreğim üşüyor
Hangi uzun yolun yorgunu yüreğin
Yaşamak güzel her şeye rağmen
Düşünsene
Anı mezarlığına gömülü ne kadar güzel şey varsa
Vukuu bulan bir sabaha uyanmışız seninle
Bekar evinde tek kişilik yatakta
Birbirimize sokulmaktan kan ter içindeyiz
Yaşım on yedi
Başımda kavak yelleri
Uçsuz bucaksız bir deniz maviliğinde
Dümeni kırık bir gemide
Rüzgar ne yana ben oraya
Ahh gençliğimin erken rüyası
Çırpınışlarımız, şikayet edip isyan edişimiz, yetmeyince sessiz çığlıkları içimize gömüşümüzden sonra anlıyoruz
Aslında kimseyle alıp veremediğimiz birşey yok tüm derdimiz kendimizle
Kendimizi ikna edemeyişimizle
Yanlışa, hataya bile bile yürümemizle ilgili.
Sonrası
Yavaş yavaş azalıyor insan zamanla
Bir yaz akşamı
Acemi, ürkek telaş içinde
Gözlerin gözlerime kilitli
Avuçlarımda ellerin
Donumuza kadar ıslanalım seninle
Paçalarımızdan dökülsün yağmur suları
Al sevgini kalbime çal geriye dönme
Bitsin hazan mevsimi yüzüm yokluğa dönsün
İpekten bir kilime resmini yapsam
Penceresi kırık odama assam
Yedi kilit vursam tahta kapıya
Yedi anahtarı sarsam yedi yaraya
Güneş güldüğün,
Yaşamak olduğun yerdir
Dünyanın yükü, gamı, kederi
Umurumda değil
Yeterki, ellerin avuçlarımda terlesin
Başı okşanmamış bir çocuk muhtaçlığı sana hasretim
Elimde geçen bahardan kalma Kurumuş Çiçeklerle yolunu bekliyorum
Gel, yeşert kuru dalları
Yeşile boya umutlarımı
Boynu bükük yetim bir çocuktu sana hasretim
Bilmezdin
Bir Ah 'la insan kaç yerinden kırılır
Ve her sabaha nasıl bir umutla uyanır
Bilirmisin
Kurduğu hayallerin azade sınırsızlığında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!