Ömer Dalman Şiirleri - Şair Ömer Dalman

Çiçeklerle bezenmiş kırda gezinirken
mis kokular içinde
birden elimize batan
aklımızı başımıza getiren kaktüsün iğnesi değil midir Argo?

Bakışlarımızı dinginliğin sarhoşluğundan

“Emir”dir aşk bizde
en yukarıdan gelir.
karşı konulmaz
huzurunda sadece boyun eğilir.

hele bir “gerçeği” kondu mu başımıza

Bazen özenmiyor değilim.
Öyle güzel
ağdalı, oyunlu, süslü, makyajlı
'yeni gelin' gibi özenle çözülmeyi bekleyen
şiirler yazıyor insanlar.

Seni biriktirdim
onu biriktirdim
sizi biriktirdim
ve hatta defalarca
kendimi biriktirdim.

Griler, yeşil derililer,
Zeta'lar, Orion'lular dedik diye
bütün bilinç odacıklarımı onlarla doldurdum,
içeride safsata dolu alemler yaptığımızı zannetme kardeş!

Ben sadece, Evren'de

Durumu ne olursa olsun 'şair'in
güzel iletiyorsa acısını, sevincini
perişan, dumanlı, alkollü gecelerini

dermansızken elleri
yine de tutuyorsa o kalemi

Hani çok boşalır ya bazen insanın aklı,
hiçbir şey istemez ruhu,
hani yerinden kalkmak, gülmek,
muhabbet bile etmek gelmez ya içinden;
işte o zaman içinden Baş Mimar'ın adını geçir
geçirebildiğin kadar

İnsan güldümü
karlı tepeden kızaklarla aşağı kayan çocuklar gibi
bırakıvermeli kendini sağa sola tam net bakamadan.
ancak o zaman doğal olur
hesapsız olur
bir şeylerden dolayı değil

Bütün bu Yalan Küre'deki
eskimiş, bıkmış bedenler ortadan kalktığında
yalan'a artık gözler -kör- olduğunda
uzun diller yutulduğunda
ve semirilecek et kalmadığında

Ben 'bu melek ses'e yıllar önce aşık oldum.
Kafama -dank- ettiğinde, henüz orta okuldaydım.

bırakamadım
sürekli dinlemeye başladım.
o günkü şarkıları 'bir numara'ydı