Ömer Dalman Şiirleri - Şair Ömer Dalman

Eyvah! Şimdi ne olacak? !
Zaten kafamdaki çatlakların çoğu doğuştandı.
Zamanla yenilerini bizzat ben eklemiştim.
Hele o, “bana doğru sarkan kol”a tutunduğumda o gece
ne olduğunu anlamadan kendimi ‘bir yerde’ bulmuştum!
büyük bir hızla geri döndüğümde odama

Cd'lerimi sık sık kontrol ederim evde.
ben yokken kadınları evin
nasıl davranmışlar, nasıl bozmuşlar düzenlerini
veya bozmamışlar...

En çok sinirimi bozan şey

Beşşşş
sadece beşşşş...
pislik beşşşşş...

ciğerrrrr...
leş kokulu, kötü pişmiş ciğerrrr.

Yakınlarda sığınabileceğim üç-beş kayalık
Tutunabileceğim bir tanecik bile dal olsaydı
ya da uzaklardan kendini belli eden bir tane ıssız kıyı

Hiç o Çelik Zırhlı Savaş gemisine biner miydim? ..

Ne çirkin “ortak kararlar” vardır
gazetelerde, televizyonlarda…

Nasıl da insanın zevkine, gününe
gelmişine, hatta geçmişine ediverirler
sabah sabah!

Görmüşler ki mi bir kere olsun
celalinle cemalini tek bir yerde,
tek bir gülüşünde
tek bir sessizliğinde de;
her halini saygıyla kucaklasınlar
ve edepte dursunlar,

O -yıllanmış, kupkuru- gözlerimden
usul usul akmasaydı 'o yaş'
ner'den bilebilirdim
yüreğinin bu kadar yumuşak olduğunu?
ner'den bilebilirdim
benim için ağladığını?

Ondan çok şey bekliyorum.

Çok fazla yakınlık
çok fazla acı, acımayış,
bile bile küçümseyiş...
çok fazla anlayış

Sen de amma tatlısın.

Bütün hafta nefesim ensendeydi.
Fark ettirmem, ettirmedim.
Kendi kendime soludum hep
kendi içimde...

Lou var ya
bu karıdan vallahi korkulur!

Hani ismi lazım değil de;
mimarsa mimar
bütüngün arabasıyla çıkar