Benim ismim ile başlar ve biter o meşhur yorgunluk
Varır acılar yazgılarına
Dertler geceye
Yaşamak benim ellerimden sorulur
Benim ellerim
Benim ellerim
Boşuna öldüm
Meğerse yaşıyormuş, yüzü güzel o içlerinde kötülük barındıran herkesler
Boşunaymış omuzladığım şeyler
Kursağımda
Kursağımızda
Acı ile bezeli bir şey kaldı
Endişeliyim şimdi ölürsem
Burada
Oturduğum yerde ölürsem
Namazsız abdestsiz
Hesabını nasıl vereceğim
Öyle galiz öyle çirkin öyle azgın ki nefsim
Yürürüm
Dağlara ve ufka hevesim vardır benim
Çünkü benim ayaklarımdır o
Kalın esmer ve büyük
İsyan ve ayaklanmaların başı
Ocağa giden gençler gibi cesur ve kararlı
Çünkü ben hala aynı yerdeyim
Ellerimle
İnatla bir şeyler yapıyorum
Güzel bir şey arıyorum
Ama manalı
Boyun eğmeden yaşamak gibi onurlu
Yorgun bir akşamüstü geldim eve.
İçimde hep o büyümek bilmeyen gece yarısı çocukluğu.
Bizi en çok gece yarısı çocukları anlar.
Sığınağı bir battaniye olan.
Oyuncağı kırıldığı için değil, Allah'a küstüğü için ağlayan çocuklar.
Yorgun bir akşamüstü geldim eve.
Ölmeliydim yorgun ve genç bir şair olarak
Keşke bir Suriyeli olsaydım
Kan gövdeyi götüren
Olabilseydim bir mücahid
Davası uğruna ölen
Olabilseydim bir çiçek bu dünyada açmayan
Güvercin kalpli kadınlar geçerdi yanımdan
Aşklar sorulurdu gövdemden
Kızıl saçlı kızlar ve atlar kadar güzel
Kızların bedduasından yapılan bir şeydim ben
Ah almaya hevesleri vardı inançlarımın
Çocuklar bu şiiri çok zor yazdım.
"Ali ata bak" der gibi okumayın ne olur.
Ne defterime sığdı yazdıklarım.
Ne kalıbıma sığdı harcım.
Ne de yüreğime sığdı acılarım.
Ben yoruldum artık, beni bırakın.
Üşüyor sesim
İçimde sözler
Sözler...
Penseler ile açıyorlar sözlerimin içini umudumuza kırmızı ışık yakanlar
Bir demir kalıbın içine girer gibi ben.
Yorgun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!