Nokta Gerek Şiiri - Ata Sabri Erdoğan

Madde dediğin donanımın, manasıymış yazılım,
Böyle var edilmiş sanırım, bilincimde ki kâinatım,
Sen bendeki seni, ben sendeki beni yazmışım,
Yazılansa gerçekte kaderim, sen de ki alın yazım,

O halde değerlendirme, inancımca senindir,
Senden uzak kalmam, bilmem ki nedendir,
Yakınlaşmama, izin vermediğinden midir?
Belki benim seni isteyemediğimdendir.

Kaderimi görebilseydim, yerimi bilirdim,
Yerimi bilemezken, haddimi bilebilir miydim?
Ne maddeden geçebildim, ne de manaya erdim,
Ne geleni fark ettim, ne geçmişi silebildim,

Hangi birini sayayım, günahlarımın acaba,
Saçım uzun hesapsız muhasebeciyim, mesela,
Özlem duygu bilgi akıl, hepsi düzenli ruhumla,
Ya Settar, bu cürümlerle nasıl çıkarım karşına

Sende yükseldim, hayli kibirle doldum,
Kendimde alçalırken, haddimce soldum,
Alçaldıkça alçaldım, sende yok oldum,
Tende can sanırken, canda cananı buldum.

Aklımca had bilmeden, hadler bildirmişim,
Tehditkâr mıyım? Ben bedenden geçmişim,
Hatalısın! Dersem, asıl hatalı benmişim,
Haddini bil dediysen, had bilmeliymişim,

Baktıkça sen diyerek, şartlanmışım sana
Perdelenmiş gerçek, sen benmişsin oysa
Ne olurdu, sendeki ben de bunu anlasa,
O zaman kalmazdı sanırım keder ve tasa

Kusura bakma, anlatamadım bu kafasızlığıma,
Çok yoklu, doğmamış çocukla, çocuksu yalnızlığıma,
Senli benli, bizli sizli, tek olan varlığıma,
Sen de ki nokta gerek şimdi lafazanlığıma.

10.32 31 OCAK 2008