Gezinen bir adam vardı, kendi âleminde, sarı ceketli,
Her halinden belli efkârlımı efkârlı, dertlimi dertli,
Oturdu masasına yalnızlığının köşesine,
Belli ki sevdalı, kim bilir nasıl birisine,
Az sonra bir kadın belirdi, o âlemde yine,
— Geldim, söyle bakalım, senin derdin ne?
Adam dertli bir of çekti, ve yutkundu;
— Aşık oldum Ben birine
...bilmem ki beni seviyor mu?
...yalnızlığında benim gibi O'da düşünüyormu?
...sence ne yapmalıyım haydi söyle.
...benim sevgimden de habersiz olur mu hiç böyle?
Kadın tuhaf bakışlı gözlerle ve bilmiş bir edayla,
— Dememişmiydim ben sana
...aşık olursun sen bu kafayla,
Biraz duraksadı adam, yutkundu kısık bir sesle:
— Ne yapacağım şimdi ben, olmuyor dedim demekle öyle
...seviyormudur? O'da beni? haydi söyle sence
...aşk değil bu bilmece, hatta sanki işkence
Kadın Kendi sorusuna cevaben kendi sordu
- Seni seviyor mu? Kimbilir O'dan başka bunu?
Devametti sonra sorulu cevaplı sözü,
— Valla işin zor mu? Evet, zordur işte özü,
Sanki bunu bekliyordu adam, gözleri parladı,
Kalktı ayağa ok gibi yerinden fırladı,
— Sen herkezden daha iyi bilmen lazım
...çünkü sevdiğim sensin cancağızım,
Kadın tuhaf olmuştu, duraksadı kızardı o an,
Şimdi sessizdi sanki ses çıkarmaktan korkan
Anlamsız bir kaç kelime döküldü dudaklarından
İçindekini çıkardı adam, daha cesurdu kadından
Belki bir aşkın başlangıcıydı bu yazılanlar,
Belki de hayaldi yazılmak istenip yazılamayanlar.
16 Aralık 2008
01:20
Kayıt Tarihi : 16.12.2008 01:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!