Elveda Şiiri - Ata Sabri Erdoğan

Bir sabah gideceğim bu şehirden, çok uzaklara

Sen rahatça uyurken, yatağında masumca
Rüyaların en güzelini, görürken belki de,

Köşe başında,
Elimde valizimle;
Son bakışım olacak bu şehre...
Son hatırlayışım olacak, vazgeçtiğim hayallerimi
Yarım bıraktığım, hedeflerimi...

Yılmak değildi, benimki;
Ya da vazgeçmek her şeyden,

Silmek değildi bir kalemle,
Geçmişi ve geleceği...

Belki yelken açmaktı yeni ufuklara

Kim bilir belki de kaçmaktı duygularımdan,
Bu sessiz gidişimle...

Ya da “pes” etmek miydi bir anlamda,
Seçmek miydi? Çözümün kolayını...

Bilmem ki, zor olan bu muydu? ...

Gözlerimi dünyaya açışımdan bu yana
Yaşanan ve varsa, hayatımda tüm ilkleri,
İyileri, kötüleri silmek miydi?

Canımdan bile vazgeçmek miydi yoksa.
Geride bırakmak tüm bunları...

Yeni bir hayatın temellerini atmaktı belki de...
Mazideki her şeyimi, sığdırmaya çalıştım
Elimdeki şu ufacık valize…

Sadece bir şeye yer olmayacaktı yeni hayatımda
Sen ve sana ait ne varsa,
Canımın sendeki yarısını bile bırakacağım buradaki hayatıma
Benden geçmişime hatıra...
Yeni bir sayfa açılacak benim için, tertemiz
Belki yaşamamın bir anlamı olmayacak oralarda
Dedim ya yeni bir savaş başlayacak benliğimde
Senden uzakta ve Sensiz…

Anlamı yok artık durmanın
Daha fazla zaman harcamanın
Yas tutmayın ardımdan,
Hüzünlü gözlerle bakmayın
Hadi susmayın kuşlar, ağaçlar rüzgârlar
Şarkılarla uğurlayın beni...
Terk ediyorum işte bu şehri...
Sadece kuru bir veda ile...

EY KOCA ŞEHİR! ! !
Yarım bıraktığım hedeflerim…
Her kim varsa hayatımda yeri olan…
Ve sana…
Saf sevdamın, yalancı çiçeği…
Hayallerimi yıkıp…
Yok eden kişi…
Hepinize uzaktan ve sessizce
SADECE...

Son bir “ELVEDA” gönderiyorum,
Bu şehri terk edişte...

Meral Parlak - Ata Sabri ERDOĞAN