Yaşamın tadı, tuzu mu kalmamıştı. Yoksa ona mı öyle geliyordu? Boğulacak gibi oldu birdenbire. Pencereyi açtı baştanbaşa, olmadı. Rahatlayamadı. Sakalları uzamıştı. Boş ver dedi. Kirli sakal moda olalı her gün tıraş olma derdimiz de kalmadı nasıl olsa.
Vakit ikindiyi çoktan geçmişti. Gün kavuşacaktı nerdeyse. Attı kendini sokağa. Ana baba günüydü sokaklar caddeler. Kurban pazarı, doluydu hala günün bu saatinde. Pazarlık edenler sallıyorlardı tuttukları eli dakikalarca. Sonra alıp gidiyorlardı kesimhanelere. Kurban kestiği günler geçti film şeridi gibi gözlerinin önünden, ailesiyle birlikte mutlu günlerinde.
Sahil boyunca yürüdü. Denizin iyot kokusunu derin derin çekti içine. Martıların çığlıklarını duymuyordu bile. Önce işsiz kalmıştı, sonra da eşi terk etmişti evi. Yeter! dedi… Hep birden gelmeyin öyle üstüme üstüme.
Erkekseniz birer birer gelin hele. Oturdu deniz kıyısında bir banka. Anılar,acı -buruk bir içkiydi sanki. Dolmuştu elindeki hayali kadehe. Yudumladı sessizce. Sordu kendine: ben nerde yanlış yaptım? Hata kimde? ...
Unutamıyorum işte unutamıyorum,
Birşey var şuramda beni kahreden,
Şuramda tam yüreğimin üstünde,
Çakılı duran birşey var,
Elimde değil söküp atamıyorum.
