Ramazan Ateş
Ya insan onu çok sever, ya düşman olur, İnsan ya hayrandır ona, ya düşman, Ya hiç yokmuş gibi unutulur, Ya bir dakika bile çıkmaz akıldan. (o böyle demişti benim için)
Ya insan onu çok sever, ya düşman olur, İnsan ya hayrandır ona, ya düşman, Ya hiç yokmuş gibi unutulur, Ya bir dakika bile çıkmaz akıldan. (o böyle demişti benim için)
Hayat; başlarken senin, bitincede sevdiklerinin ağladığı kısa bir zaman dilimi.
Kafam o kadar meşgul ki; onu dinleyemiyorum bile.
Sahi ben kimim?
Nasılsın? İyiyim İşte*
İnsanlar bana soruyor,
Nasılsın?
Ruhum daralıyor, içim kan ağlıyor,
Böyle iyiyse, iyiyim işte.
İnsanlar bana soruyor,
Nasılsın?
Ne bir gün yüzüm gülüyor, nede huzurum var,
Böyle iyiyse, iyiyim işte.
İnsanlar bana soruyor,
Nasılsın?
Bu günüm berbat, yarınımdan şüphem var,
Böyle iyiyse, iyiyim işte.
İnsanlar bana soruyor,
Nasılsın?
Günden güne eriyorum,
Avrupa’ da çürüyorum,
Böyle iyiyse, iyiyim işte.
İnsanlar bana soruyor,
Nasılsın?
İnançlıyım, hep şükür ediyorum,
Böyle iyiyse iyiyim işte.
Ramazan Ateş-Enschede/16.06.2001
Yeşilli Köyü
Köyüm küçük köydür ama,
Değişmem ben Hollanda’ya.
Toz topraktır, taşdır ama,
Değişmem ben Hollanda’ya.
Özler insan ayrılınca,
Kervan geçmez kar yağınca.
Tüm yolları kapansa da,
Değişmem ben Hollanda’ya.
Yazın tozudur, kışın karlı,
İnsanları biraz farklı,
Dedi kodu bol olsada,
Değişmem ben Hollanda’ya.
Yeşilli’dir, yeşil adı,
Meyve sebze, üzüm bağı.
Gülü benzer nazlı yara,
Değişmem ben Hollanda’ya.
Anam, atam, geçmiş orda,
Hatıram var pek çok yerde.
Küçük ama vatan oda,
Değişmem ben Hollanda’ya.
Değişmem ben Avrupa’ya.
Ramazan Ateş/Enschede
ben, kişinin kendisinin başkasına tarifidir. Ben beni unuttuğum zaman başkasını çoktan unutmuşumdur zaten.