Kültür Sanat Edebiyat Şiir

bazen ona bir şeyler yazarsın, yazar silersin... yazar silersin... o hiçbirini okumamış olur; ama sen hepsini söylemiş olursun.

Hiçbir şeye şaşırmıyorum..bir yıl ya da bir ay sonrasını merak etmiyorum..Eskiden olsa ortalığı ayağa kaldırabileceğim mevzulara artık tek kelime etmiyorum..kalabalığa karışmak yerine onlardan kaçma yollarını ariyorum..hatta bazen kimseyi fark etmiyorum..böyle olacaksın deselerdi cok gülerdim...

Bazen,Akışına bırakmak gerekir; Yaprakları, Suyu,
Mevsimleri, Olayları, İnsanları..
Ve bekleyip görmek gerekir sonuçları..

Böyle bir masali yasamadik biz
Bir varmis bir yokmus sayalim gitsin..

Madem ki benli hayat sana kafes kadar dar,
Uzaklaş ellerimden uçabildiğin kadar.

Bırakın bazı insanlarla aranızdan su sızsın, belki de çiçekleriniz böyle yeşerecek.

Mutluluk mavi çocuk, oynardi bahçemizde...

Bir süre sonra,bir eli tutmakla bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrenirsin ve aşkın yaşlanmak, birlikte olmanın da güvende olmak anlamına gelmediğini öğrenirsin.öpücüklerin sözleşme ve hediyelerin de vaat olmadığını öğrenmeye başlarsın...yenilgileri başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın,bir çocuğun üzüntüsü ile değil,bir yetişkinin zerafeti ile..herşeyi bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin...çünkü yarın ile ilgili herşey belirsizdir.
Bir süre sonra güneş ışığının yakıcı olduğunu öğrenirsin,eğer fazla maruz kalırsan.
Bu yüzden, başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden,kendi bahçeni yarat ve kendi ruhunu kendin süsle.