Teknoloji hayatımıza girdi ve hani biz artık bir telefon kadar yakın olduk ya Ya da bir tık kadar uzak? ? ? ! ! ! Herşeyi paylaşır herşeyi konuşur olduk herşeyden haberimizin olduğunu düşündük Dostlarımızla her meseleyi artık anında konuşuyoruz ya yüz yüze gelmeden WhatsApp lerden facebook lardan twitter lardan....... Aslında biz hiçbir şeyy paylaşamaz olduk git gide önce çevremizden sonra kendimizden uzaklaşır olduk kalakaldık sadece ruhsuz bir beden gibi.
bitirme ödevi için matbaacı güzel bi hesap çıkardıında matbaacıyla anlaştıktan sonra çelik proje için çizimleri tam alacakken flash diskin matbaada kaldıını hatırlayınca hem bitirme hem de proje cebinizdeki paraları bitirdiinde bankaya gittinizde fakat bankanın taşınmış olduunu gördüünüzde bitirmeyi zar zor alıp okula gittinizde ve hocanızın çıkmış olduunu farkettiinizde ve bütün bu çilelerin 40 derece sıcaklık altında koşturaraktan yapıldıı ve bunların boşuna gittiini anladıınızda kalakalırsınız.... ne diim hayat zor...cuma verces artık proceleri...ama yeter yaa evime gitmek istioruum:(
bazen umutsuzluk iğfal ettiğinde beynin en bakir köşelerini, tüm istekler bir bir yanılgıya dönüştüğünde, durup baktığımız yerden hayat tepetaklak görünüyorken içine düşülen durum.
-bazen son giden sevenin ardından gelen ilk gün, -bazen bir garda oturup ayakkabılarından öteye gidememek, -yanlış anlaşılmaktan korkarken hiç anlaşılamamak hayat boyu, -tutunulan dalların birbir ele gelmesi, -artık anneni bile özlerken kavuşamayacağını bilmek..
özetle eli kolu bağlı bir soluk çekmek içine, mecbur olunanlara bile yüz çevirip iyi bir şeyler olmasını beklemek öylece...
Teknoloji hayatımıza girdi ve hani biz artık bir telefon kadar yakın olduk ya
Ya da bir tık kadar uzak? ? ? ! ! !
Herşeyi paylaşır herşeyi konuşur olduk herşeyden haberimizin olduğunu düşündük
Dostlarımızla her meseleyi artık anında konuşuyoruz ya yüz yüze gelmeden WhatsApp lerden facebook lardan twitter lardan....... Aslında biz hiçbir şeyy paylaşamaz olduk git gide önce çevremizden sonra kendimizden uzaklaşır olduk kalakaldık sadece ruhsuz bir beden gibi.
bitirme ödevi için matbaacı güzel bi hesap çıkardıında
matbaacıyla anlaştıktan sonra çelik proje için çizimleri tam alacakken flash diskin matbaada kaldıını hatırlayınca
hem bitirme hem de proje cebinizdeki paraları bitirdiinde bankaya gittinizde fakat bankanın taşınmış olduunu gördüünüzde
bitirmeyi zar zor alıp okula gittinizde ve hocanızın çıkmış olduunu farkettiinizde ve bütün bu çilelerin 40 derece sıcaklık altında koşturaraktan yapıldıı ve bunların boşuna gittiini anladıınızda
kalakalırsınız....
ne diim hayat zor...cuma verces artık proceleri...ama yeter yaa evime gitmek istioruum:(
bazen umutsuzluk iğfal ettiğinde beynin en bakir köşelerini, tüm istekler bir bir yanılgıya dönüştüğünde, durup baktığımız yerden hayat tepetaklak görünüyorken içine düşülen durum.
-bazen son giden sevenin ardından gelen ilk gün,
-bazen bir garda oturup ayakkabılarından öteye gidememek,
-yanlış anlaşılmaktan korkarken hiç anlaşılamamak hayat boyu,
-tutunulan dalların birbir ele gelmesi,
-artık anneni bile özlerken kavuşamayacağını bilmek..
özetle eli kolu bağlı bir soluk çekmek içine, mecbur olunanlara bile yüz çevirip iyi bir şeyler olmasını beklemek öylece...
birisinin gözünüze baka baka yalan söylemesi durumunda