eğitmedi beni acılar
sevmedi beni dünya
kuşkularla yaşayan
insan soyunun acısı
çöreklendi bağrıma
ben naciyenin baş tacıyım
bütün dilekler sultasında
benim adım geçer
içimde nkuş kebabı
harflerim vardır
diklenerek düşer sayfalara
bir kalem elimde
beğenisini tartmak istiyorum
gündelik hazların
aynı sesler etrafında
yöneldiğimde kapıya
ikiz delilikten sonra
hayat sarhoşuyum
içimde kelimelerin düğünü
yaşıyorum işte
bu coşkuya değer
insan olmak
kin sofrasından kalkıldı
herkese yetecek bir onay
sevinçten
açlar sebep oldu bu ortaklığa
sufli bir hiyeraşi
ağlama duvarlarında
bir kandilin ağusunu tattım
seni tanrıya ısmarladım
içimden çıkamayan merdivenlerle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!