Nedim Demirbaş Şiirleri - Şair Nedim Dem ...

İz sürdüm
Tarihin tanıklığında

Hakikatla
Çarpılan yüzüm ve titreyen ellerim

uğruna harcadım
mezalim fişekleri

unutulmuş alkışlarla geçtim
divan yolunu

okyanusları geçtim
ay tanrısının sarı yüzünde
yazı yoktu

ninnisi benim için
sustu çocuğun

gece titrekliğinde havanın
ansızın başlayan seslerle

hüzünlerle başlayan
uzak duyguların özlemi

içime acı doldurdu zaman
her söz acı vermeye müsait

her kahkaha ayrılığa
sığındığın gölgelerde bile
bir güneş uzaklığı

suça ortak olan
mendebur gecelerde
karafatmalar
öper gerdanımdan

kaybederim güneşi

beni niçin terkettin
ey ışık seli
ey kargaşadaki çekimser itiraz

beni niçin terkettin
geceler boynumda

barbar halklar gibi
yoğururken aşkı

eskimiş yüzümle
kovaladım içimin ölüsünü

bir nefes almak muhayyel değil mi dert mi satar bana ölgün yüzlerden dökülen sakal sonra ibrikler bir nargile keyfine nadan şadırvanlar koparır mı heykelimi izdihamdan sonra köyler köylüler onca yaşanmışlığı bir aldırmazlık tespihine dizenler düzinelerce kol saati yüzyılların kükrediği okyanuslar durgun bir anda yakalanan kız kulesi hatıralar kadar basit saçların yürek yaran kıpırtıların güneşli vakitlerinde aldı götürdü beni eskittiğimiz gravürler bir meczup tayfasına mustahdem değil de yürüyüşüm bir nefes almak muhayyel değil mi

Düş gözüm boyansın
Maviye
Bir yürüyüş ki
Siyah beyaz manşetlere yakışan

Güller gülümser