yürüdüm denizde göğsümde mızrak
bir meltem dilendim ben ağlayarak
suyumda sararmış kuru bir yaprak
senden haber getirir mi sevgili
maskemi çaldılar
sokağımda neon ışıkları
tanrım savaşlarımı terketti
kanlı kılıcımla
mermeri yarardım oysa
gülsuyu içemeyiz artık rebap
tenekeden şehirler kurup
güneşin deltasında
bu yağmur bu şemsiyeye aç
kurtlar çekildi yaylaklara
bir şehir küçülüp küçülüp
öksüzlüğe çevirdim yüzümü
kararan aynalarda
tanrının fısıltısı yok
engebeli yollarda
topallayarak yürüyen
evime geldin
beni aradın
konuşmadığımız anda
bir iki kelimeyle
sokak kadar toplumsal
hastalık kadar doktora baki
benim şekilsizliğime acıyan
izmaritler ve çarpık mimari
düşleri karşılayan evhamları
suyun yürüyüşü kalçalara
ağaç gölgelerinde ve martı gagasında
çok ağladım
hicrana gömüldü içim sonra
çok yalnız kaldım
yine yalnızım
bir lambanın isi kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!