Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Gözlerim daldı yine sonsuza,
Gönlümde, fırtına kopacak gibi.

Saçlarım dağıldı, esen rüzgârdan,
Bahtıma kara kış, çökecek gibi.

Açalım dört kitabı, bakalım satırlara,
Allah’a iman vardır, sahib-i akıllara.
Sonra istenir ahlak, yakışan insanlara,
Arkasından adalet, Hakka inananlara.

Haber verir bilcümle, hilkatin sırlarından,

Yanlış yolda,
Doğru adres bulunmaz.

Hatalı düşünceden,
Haklı sonuç alınmaz.

Ölüm gelip çatmadan,
Kabre girip yatmadan,
Sorgu sual olmadan,
Gel bir tövbe edelim.

Günahları sayarak,

GÜLEN PEK ÇOKK!

Dünya bir imtihan yeri, herkes mesul amelinden,
Yük ağır beşer yaralı, yok çare ne gelir elinden,
Fani mal mülk, hain yar, yaralar kalbi ta derinden,
İman et, itimat et, Allaha dayan, gerisi sadece yalan.

Öyle tılsım ki dualar,
Açınca ellerini,
Gönül pınarlarına,
Veradan yağar nurlar.

Yollar açılır,

İffet ile arı, pazarda sattı,
İnsan kimliğini, kaldırıp attı,
Haset ile yattı, hırs ile kalktı,
Hayvanı ürkütür, bu gün insanlık.

Parayı put yapmış, önünde tapar,

Ey inkârcı unutma, illaki ÖLECEKSİN.
İnkâr ettiğin Rabbin, önüne gideceksin.
Bilmem ki bu halinle ne cevap vereceksin,.
İnkârın imkânı yok, gözünle göreceksin.

Silsende yorumları, daha yazacağım çok,

Sevgi her derde deva, sevmek ise bedeva,
Düşmanlık kahır minnet, onlardan gelir bela.
Allah var etti bizi, Âdem ile Havvadan,
Sevgi en büyük servet, vaz geçme asla ondan.

Evet, dostlar gelin biz, hep beraber olalım,

Sana gider iken, yollar aheste,
Sıkışıp kalmışım, sanki kafeste,
Senin aşkın ile, yer gök dilbeste,
Ben senin aşkına, düş olamadım.

Faniden yüzümü, dönemedim ben,