Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Maziye acube, gözüyle baktık,
Acuze şemtaya, abayı yaktık,
İffeti hayâyı, savurduk yele,
O şanlı tarihi, çöplüğe attık.

Taklit belasına, düştük düşeli,

Habibim deyince, Allah kuluna,
Cümle canlar, hayran onun yoluna
Gelmeden dünyada, yolun sonuna,
Aşarak dağ bayır, Resule gitsem.

Bu aşka meftundur, bil cümle âlem,

Ayrılık ateşi, hakikaten zor,
Ey sevgili gel sen, onu bana sor.
Nasıl yanıyorum, aşkınla bir gör.
Bu aşk ateşidir, sönmek bilmez ki.

Karartır ufkuna, doğan güneşi,

Herkes ister dünyada cennetini yaşamak..
Nasip değil herkese onu burada bulmak,
Bu dünya imtihandır, her zaman sıkıntı var.
En büyük vazifedir, zalim nefsle savaşmak.

Gönül istiyor elbet, her mevsim bahar olsun.

İnsanoğlu, melek, şeytan, gizlidir bak içinde.
Fark edemez göremezsin, bilinmez ne biçimde.
Sarp yokuşlar, yalçın dağlar, bataklık var önünde
Zalim nefis, baskı yapar, şer yolunu seçimde,

Akıl idrak malul olur, mantık vicdan felç düşer,

Gönül sevdanın pınarı,
Bilinmez ki gönül kime sevdalı,

Sevda nedir?
Sevgili kim?

İnsanoğlu garip mahlûk, anlaşılmaz işleri,
Kimi melek, kimi cani, kan emici dişleri,
Melekte O, şeytanda O, fıtratından bihaber,
Heran ayrı maske takar, bilinmez ki halleri.

Zayıf düşse, boyun büker, muhtaçtır merhamete,

Hayat bir perde, deva her derde,
Bilinmez nerde, sanki bir yalan.

Yaşayan insan, dertle boğuşan,
Varlıkta nişan, geriye kalan.

Yaşamak sensizlikse,
Yok ki bir değeri.

Ha varsın, ha yoksun,
yok olacaksan nedir yaşadıklarının ederi?

Gaflet sarhoşluğuyla, tembellik döşeğinde,
Uyanık kalmak zor iş, bu dünya beşiğinde,

Cehalet keser yolu, hayal başı döndürür,
Ummadığın bir anda, ecel seni öldürür.