Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

‘’…derken durgunluk gibi , yalnızlık gibi ; çoklarının adını duyar duymaz ürktüğü bir cennete getirildiğimi söylediler.
yaşamak daha güzel olacak mıydı burada veda bile edemeden ayrıldığım gurbetimden, şimdilik hiç fikrim yok .
en son neredeydim ben ve onca isteğimi , tutkularımı, imbatı bol gecelerimi kim yerinden etti ; bilmiyorum.
karşıdan bakanların gizemli gördüğü bu griliği içten uğraşlarla sevmeye çalışıyorum.
yüzüm şu karşıki evin duvarlarından ayrık değil; yıkık, kirli ve kendine küs…
şu dereye bıraktım gözyaşlarımı. birkaç gün içinde kaynağını kuruttuğu için şaşkın o da .

Düştü şehir. Geri çekildim.
Son göç de gölgesini bırakıp
kayboldu.
loş bakışlı bu şiirim şimdi
çözüme daha çok muhtaç
Anılarını avutuyorum şehrin

kaçtım
kül renginde buhur çılgın güz
gibi parmaklarınla
sesimi

sarmaşık gibi
sanki sen uzanmışsın sabaha
susuşun uzanmış
sadece bulutlara değil
bana da dokunsa parmakların
nanik yapmasa gözlerin

‘’bahar geldi ulan
Tomurcuklandı içimde kan….’’
………………………….Nazım’dan………....


güneşten kaçıra kaçıra gözlerimi günün şiirini karalarken

kuşlar mıyız gün ortasında
sıyrılıp kendimizden en kavisli yerlerimize
uzandığımız


hangi öpüşle nemlendirilmiş dinginlikler içinse

Tek ağızlı ince makasla
Contasını değiştiriyorlardı
yalama musluğun


Muslukta inatçı duruyordu pas

En kalın do’yu bas şimdi
Yeleğinin düğmelerini çöz,böylesi daha iyi
Söyle ufaklığa
Mandayı başka türlü indirsin söğüt dalından

Denizin yamacından

yokuş sonu duruluşlarıdır öylece
kumsalına kırmızı izler beneklenmiştir

dalganın maviyi öptüğü yerden
yürür bedevi güzeli

kaç bıçkın sözcük olmaya dönüşürsem
orada mavi bir isyan
orada yontulmayı bekleyen anlamlar


hep seni buldum - sonrasında yoktun zaten -