Muzaffer Taşdemir Şiirleri - Şair Muzaff ...

Denizi küçülteceksin diye gazaplı naralar patlatıyordu,
Dalga sessizliğinin berrak sesini çalarak kulaklarımdan.
Ya küçülteceksin bütün denizini dünyanın bardak kadar,
Ya da gemi yapacaksın keserek dünyanın bütün ağaçlarını,
Yok olmak istercesine utanıp insanlığın günahlarından.

Gülmek mi güzel, ağlamak mı?
Yoksa tok olmak mı?
Hiç duymamış olmaktan güzeldir yaşamak.
Hiç olmazsa, ağlayacak kadar sevmiş olmak.
Güzellik olmasaydı koyar mıydı ayrılık?
Nerede buldukta sanki, nerede kaybettik?

Birçok şeylere kanıtlar istedi aklım,
Artık aklımla konuşmuyorum.
Bir tılsıma muhtaç, bekleyen kalbim,
Tarihleri radarlar gibi süzdü.
Kaçtı saraylardan binler enkazda,
Bir kuşkonmaz dalında güldü.

“Ve cae min aksel medineti racülün yes’a”,
Çok ihtiyacımız var Allah’ım, Habibi Neccar’a,
Demir, altın, petrol, akım, gaz ve Dünya,
Müelliheler gafildir elbet Hallacı Mansur’a.

Seyyidüşşüheda Hamza’nın yanına,
Civan-ı cemil Furkan konmuş diyeler,
İsmi; “bi mana tefrikül hakkı minel butlan,”
Cerideyi elf ü elf satan ashabı din,
Bir Hind çıkaramıyorsa ya esefa bilin,
Tariki müstakime çıkmıyorsa bir yol,

Hayatın iştigaline kaldırdı,
Müşfik temasıyla omuzlarına,
Gecenin sükûnunu incelikle,
Cananın eli, dönerek amale.

Rızkın mesaisi izzet ve kudret,

Doğurmuş kadın gibidir ufkun uzaklıklarında gece,
Âlem doğuyor, maşrıkta, ölümden hayata pür neşe
Karanlığın derin kızıllıklarından gülüşüyle güneşe,
Sessizlik, delinirken bin bir renk hayatın karanlığı,
Kim bulur? Kim kaybeder? Güneşin, işte! Aydınlığı.

Uzaklarda uyku mahmurluğunda sevgili,
Belli belirsiz ayrılır dağlar, ha var, ha yok,
Horozlar ilk ışıklarının özlemiyle günün,
Farklı besteler söylüyor, uyur insanlık.

Rüyaların gizemine dalgın bütün binalar,

Herkes gibi bir anneciğim, bir babam,
Birer de dedeciğim vardır onlardan.
Dedelerim çok yaramaz, yok oldular “Sobe’de,”
Beklerim her zaman,“Ce” desinler bu âlemde.
Yaramaz dedim ya onlar, hiç bunu demediler,
Çok oldu gitti ikisi, daha da gelmediler.

Kucaklar, hasretleri de, an be an derya,
Sessiz uyurken deniz, koca bir taş gibi düşer de,
sonra gördüğün halkalar,
boy boy hasret olur zamana,
dalgaların geçtiği böyle bir yer olmalı,
aşklar ve devran,